Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Onder ons gezegd amice, 't was al mijn plan om 't mooi gelegen Hoeverszathe voor hem te koopen; 't ligt vijf minuten van hier en vlak aan den straatweg. Niewaar, als hij zich dan een lief mooi vrouwtje koos, zooals bijvoorbeeld een mevrouwtje Helmond; ja ja dokter, dat is charmant, charmant! eere hebbe je smaak.
Och dokter...." "En wat wou je zeggen? Wat? Maak die deur toe." "De deur is dicht dokter. Wat ik zeggen wilde? Ik wil.... nee, ik mag het niet zeggen. -Maar ja, toch: Die ú niet genegen is, die is het daglicht niet waard. Ik heb het bidden voor dien hardvochtigen generaal verleerd dokter. Hij is oud; God gaf voor u dat het zijn tijd was." Helmond wordt eensklaps purperrood; zijn oogen fonkelen.
Och, Helmond wist het toen evenmin. Erg verhit met een bonzend hoofd thuisgekomen, heeft hij zooveel oprechte deelneming in het oog van dien braven Thom gelezen, dat hij hem wel tot zijn vertrouwde moest maken. Eva was niet thuis.
De majoor Kartenglimp lacht bescheiden met ongeloovig ophalen der wenkbrauwen; en, heeft hij al straks bemerkt dat de jonge vrouw den blik van haar oom zocht te ontwijken, nu zag hij bij diens laatste woorden een donkere blos haar gelaat overtrekken. Helmond weet met tact het gesprek een andere wending te geven.
Maar je ziet me in de kerk.... 'k Zal je een oogknipje geven. Zeg, tóch een klein dropje....? Eén heel klein droppeltje pomerans?" Vijf minuten later treedt dokter Helmond, die door een snelle beweging aan vriend Kippelaan is ontkomen, zijn eigen woning binnen.
't Was een uitnoodiging van mijnheer en mevrouw Debecque om een feest te komen bijwonen 'twelk zij zich voorstelden te geven op Woensdag den 5den September e. k. En, Eva heeft de uitnoodiging maar aangenomen. Minder feestelijk dan Eva in hare droomen, was Helmond gestemd.
Oom Van Barneveld en zijn dochter zoo luidde het verder ze waren met de innigste liefde aan elkander gehecht, en geen wonder, Jacoba was een goed zachtaardig meisje, terwijl oom men behoefde er Helmond slechts naar te vragen een door en door rechtschapen en edel mensch was, dien men zeerzeker liefkreeg op den duur.
Opstaande komt ze hem terzij; zoent hem op het voorhoofd, en zegt dan vleiend: "Moet men zich dat zóó vreeselijk aantrekken! Hou je dan waarlijk meer van dien zieke, dan van je Eva, mijn beste man?" "Nee mijn liefste, zekerlijk niet!" zegt Helmond op kalmen toon. O, die zoete omhelzing deed hem zoo goed.
Hij wenscht een goeden indruk bij het zonderlinge vrouwtje achter te laten, en, gevoelig voor zijn kleine hoffelijkheden is ze niet, ook dán niet wanneer hij haar buitengewone muziek- en zanggaven roemt, waarvan hij "zoo dikwijls met bewondering hoorde spreken". En naar zijn lof over dokter Helmond hoort ze met zichtbaar welgevallen.
Mevrouw Mansburg verzoekt verschooning dat zij de heeren stoort. "Watblief? Nee Alexander, 't spijt me wel, maar ik moet me excuseeren. Mijnheer zal me ten goede houden, ik kan en mag...... 't Was maar even om je te zeggen...." en mevrouw Mansburg fluistert den generaal wat in 't oor. "Helmond!? Is hij? Wou hij?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek