Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Edward lachte en klopte hem op zijn schouder en zei: "Je bent, geloof ik, een beetje jaloersch, heertje! Noemde ze jou ook bij je voornaam dien avond?...." "Nee,...." zei Bernard, "dat niet, maar...." "Nou!" viel de ander in, "wat wou je dan beweren!.... Nee, amice, laat dat maar aan mij over, hoor!...."
Daar was de oude gaan zitten op een laag stoeltje in bedrijvigen arbeid; iets verder verliep het plat weêr in twee wegjes, opnieuw gescheiden door een cactushaag. «Hier is het goed. Kom hier zitten, heertje!" zei de oude. Deze vouwde zijn stoeltje open en zette zich naast haar.
Hij was lang, hij moest zich haast altijd een weinig voorover buigen als hij met iemand sprak.... En de expediteur de Boogh, klein, oud heertje, die zijn schoonvader worden zou, keek telkens naar hem om en grijnslachte dan van den weeromstuit; zóó lag het uitbundig succes Louis Holman op 't gelaat.
«Is 't afgeloopen, heertje?" vroeg de deerne, terwijl zij zich het warme haar uit de oogen streek. «Ga," zei de schilder knorrig. Toen met een krachtigen stoot van zijn voet schoof hij de doos achteruit, zocht in den zak van zijn jasje een sigaar en begon snel te rooken; achter hem waren de vrouwen gaan staan; ook de slungelige meid was geeuwend uit het huisje gekomen.
En deze laatste form is ook in Friesland het meeste in gebruik, veelal als Here of Hero, in misspelling Heere, en zelfs, door de eigenaardige friesche klankbreking, als Hjerre, dat men ook wel Herre schrijft. In verkleinform als Heertje en Heerke en Herke, Herco en Harco komt deze naam eveneens voor, en is nog in volle gebruik.
"Veel smaak, veel smaak!" riep een wijs burgerheer, die een dwarsfluit blies. "Smaak?" riep een klein heertje, dat zich juist aan een heet glas punch brandde, met een pieperig stemmetje, "smaak? geen zier smaak! al den duivel vlugheid, kunstjes, brille." "Een mooie piano, niet waar?" hoorde ik in een anderen hoek, uit den mond van een werkend lid.
Maar in dit nette, onschadelijke, jonge burgerheertje leefde nog iets, dat geen heertje was, maar een mensch, die niet zoo maar dood wou gaan, die zichzelf een toren wou oprichten tot de blauwe lucht, om te staan in eeuwigheid.
'k Had hem zoo graag bij die hartelijke menschen in dat mooie kasteel gelaten, als hij maar begrepen had, hoe goed ze voor hem waren. Maar, neen, hij doet maar, of het alles zijn eigen is, nergens is hij dankbaar voor, en niets heeft hij voor een ander over. Hij moet maar eerst eens leeren, wat voor anderen te doen en de minste te wezen. Hij moet maar eens "heertje" af zijn.
"Maar wat is er dan toch gebeurd met die dame en haar koetsier?" vroeg een gebrild heertje, dat, nieuwelings aangekomen, met het ambt van postdirecteur was belast. De tongen der dames trilden van ongeduld om te antwoorden.
"Nou ja, maar.... zoo maar in ééns.... geëngageerd!.... Ik ben maar een ouderwetsch man.... Die gauwigheid van tegenwoordig.... En wanneer wou je trouwen, heertje?...." "Maar Frederik, zou je den jongen nou toch eerst niet 's feliciteeren?" verweet tante. "Gut Bertje, ik ben vreeselijk nieuwsgierig natuurlijk!.... Breng je ze 's gauw hier?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek