Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Zij en voelde in de verte geen heimwee, geene aandoening daarom. Ze zou hier uitgaan en zou den dorpel met haastigheid vergeten. 't Was hier ook zoo leeg, zoo lustloos en vunzig.
De soldeniers grepen met drift naar die zinnenstrelende voorwerpenpen beloofden de poorten te openen, indien men hun al de juwelen wilde schenken. Met haastigheid wierpen de vrouwen geld en goed te gronde, en de poort werd geopend.
Van tijd tot tijd lieten de arbeiders hun werktuigen in de grond steken en klommen met haastigheid boven de verschansing; dan liep er een algemene welkomstgroet boven het leger en de schreeuw, Vlaanderen de Leeuw! Vlaanderen de Leeuw! deed zich nog in de verte als een antwoord horen. Dit geschiedde iedermaal dat er bijstand uit andere steden aankwam.
Och! ge kunt niet gissen, gij, hoe diepe een mensch lijden kan.... Het leed, Goedele, en heeft geen palen. Alles komt weer goed. Alles? Hij glimlachte droeve en hief zijn koffie tot dichtebij zijne lippen. Hij snoof den walmenden geur op en zette het kopje, met een tikje, weer op tafel neer. Meent ge dat, Goedele? Ze verzekerde met haastigheid, om hem te troosten.
Met een driftige haastigheid, en zonder te antwoorden trok de verbaasde Maria een wijde samaar om haar lenden, en ging met de dienstbode bij Mijnheer De Cressines, die nog in de gang was. Twee knechten van het huis waren op de schreeuw der dienstmaagd toegelopen, en stonden nu mistroostig tussen de Franse soldeniers; men had hen gevat en vastgehouden.
Ze zei 't gretig, met een dwaze haastigheid, die haar blozen deed. Ze dierf er niet bijvoegen dat het wel meeviel, alzoo, en wist zelf een beetje tegen te stribbelen, in schijnbare verlegenheid, als hij haar voorstelde om saam de bane te doen. Ze kon echter niet weigeren en verheugde zich om die onmogelijkheid. Hij moest niet lang aandringen.
Dát was 't minste. "Nou dan, adieu, 't ga je goed!" "Adieu!" Een handdruk. Ze keken elkaar even in de oogen, maar dat vermeerderde hun pijnlijke verlegenheid nog. Louis keerde zich met wat haastigheid om, trok zijn wenkbrauwen op, en zocht naar iets, dat op tafel moest liggen, tusschen de kranten. Paul gaf zijn moeder een zoen.
Ik voor mij, als ik er wat in te zeggen zal hebben, dan moet ik eerlijk bekennen dat voorzooveel mij aanbelangt...." "En zei Jannetje niets meer?" viel vader Huiskamp zijn vrouw in de rede; want hij zag tot zijn verdriet dat die alweer met haar gewone vrouwelijke haastigheid de zaak hals-over-kop tot beslissing dreef. "Laten we 'reis eerst verder hooren!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek