Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Gewoonlijk wordt gezegd dat het Naerodal, als voortzetting van de fjord, zijn zelfde woeste karakter behoudt. Het was echter zoo'n heerlijke zonnige dag, dat de woestheid tot lieflijkheid werd.
Deze heerlijke dalen, waarin de welriekendste Flora de lucht met hare geuren doortrekt, schijnen, naar de poëtische volks-uitdrukking der Spanjaarden, door de engelen des hemels als hunne wiegen, in den boezem der rotsen ingelaten te zijn. Het ernstige, treurige, sombere echter heeft over het algemeen den boventoon.
Daar heeft men tegen het ondergaan der zon te midden van den prachtigen plantengroei in de koelte van den vallenden avond een heerlijke gelegenheid, zich te verkwikken.
Ik zal, zei Lamme. En hij reed voort met de kar. Terwijl Lamme naar Koolkerke reed, joeg de sterke, zoele wind de grijze wolkjes als een kudde schapen door het luchtruim. Uilenspiegel en Nele waren alleen in het woud. Uilenspiegel had honger en Nele zocht naar heerlijke vruchten, doch vond niets anders dan eikels, en de kussen, die heur vriend heur in overvloed gaf.
Door de geheele stad trillert de conversatie en alleen de wachtkamer van den dentiest is misschien een der weinige oorden, waar de conversatie verbannen is door het koude, vijandige zwijgen van wie nijdig in stilte berekenen, dat zij nog een half uur minstens te wachten hebben na u... Wat is de telefoon een heerlijke uitvinding voor de conversatie-behoevende menschheid!
De heerlijke gothiek heeft haar taak volbracht, haar laatste woord gesproken: zij gaat onder in een apotheose. De renaissance, die haar opvolgt, brengt een ander ideaal, opent een nieuw tijdvak in de historie.
"Een heerlijke tijd is geweest, waarin we... zooveel van elkander hielden... Ik verzeker je, dat ik onder dezen brief lijd... als ik niet wist, dat een mensch lijden kon, maar ik geloof, dat het mijn plicht is, en dat, zoo ik nu niet schreef, ik je ongelukkig zou maken.
"Welnu," hernam Marius, "dan zou ik ze geven om dien man weder te vinden." Jean Valjean zweeg. De nacht van den 16 op den 17 Februari 1833 was een gezegende nacht. Boven zijn duisternis had hij den open hemel. 't Was de bruiloftsnacht van Marius en Cosette. 't Was een heerlijke dag geweest.
Toen de eerste droefheid echter voorbij was want zij hadden de oude tante toch liefgehad, niettegenstaande haar scherpe tong ontdekten zij, dat zij reden tot blijdschap hadden; zij had n.l. Plumfield aan Jo vermaakt, en hierdoor werden verschillende heerlijke dingen mogelijk.
De blinden wisten, wat het wilde zeggen lid te zijn van dit heilige zangersgilde, van deze heerlijke, oude academie. Beneden in de kerk klonk nu en dan een dof rumoer. Daar zaten de geleiders der blinden, kinderen, oude vrouwtjes en honden, te wachten, maar spoedig was alles weer rustig en stil.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek