Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Toch vroeg hij nog: "Maar verlang je dan niet naar je huis terug?" "Zeker doe ik dat," zei Rob, "ik verlang wel terug, want mijn voogd was altijd heel goed voor me, en ook zou ik de zusters en broers graag terugzien. Maar toch zou ik wel hier willen blijven ook..." "Wanneer je ouders nog leefden, Rob, zou ik er zeker bezwaar tegen hebben dat je nog bleef.
"Neen, dat geloof ik graag," antwoordde de jongen, "want iemand, die verlangt in mijn schoenen te staan, zal ik wel nooit ontmoeten!" "Dat is niet zoo onmogelijk," had de raaf gezegd, en toen had hij den jongen de stad ingebracht, en hem op het dak, voor een dakvenster gezet.
Als ik ziek word, wou ik zoo graag dat ze 't behangsel veranderden. Die bloemen en strepen hinderen me zoo! En er is een bloem die gescheurd is, en ze lykt ... nu eens op 'n gebroken toren, dan weer op twee vechtende mannen. En ik wou dat ze op jou geleek, maar 't gáát niet! En dan maak ik me driftig dat die bloem niet veranderen wil van vorm. En dan voel ik dat ik dom ben, want ... ze k
Driemaal per dag kwam Marie, met het kind op haar arm, bij Mathilde; Jozef ontmoette haar nu op de trap. Hij hield haar staande nam het kind even van haar over, zoende het en ging verder. Alles was doodstil in huis; alleen hoorde Jozef, toen hij in den gang kwam, eentonig de keukenklok tikken. Hij veegde met zijn zakdoek zijn lippen af. Hij zoende niet graâg zulke jonge kinderen.
"Maak eerst je bloemen maar netjes in orde, dan zal ik het je zeggen." Zoo vlug mogelijk stak Hedwig de dunne steekjes in het water, toen ging zij over Dr. Hearty zitten en vroeg dringend: "Nu?" "Zou je graag in Manchester wonen?" vroeg Dr. Hearty zonder eenige verdere inleiding. "In Manchester? Nooit geweest!" zei Hedwig snel. "Is dáár werk voor me?" "Hoogst waarschijnlijk wel.
"Mary, ik wilde zoo graag iets doen, en ik kan níet werken. Heb-jij ook iets voor me, te naaien of zoo, meen ik?"
Men leeft te huis opgesloten in zijn dicht en keurig, goed onderhouden vroolijk woonhuis. Geen huurhuizen van vijf, zes of tien verdiepingen. Elk gezin heeft zijn thuis, zijn eigen woning, waar alleen bekenden binnentreden, van wie men zeker is. Maar wat houdt men dan ook veel van dat "home", hoe graag versiert men het en tooit het op, wascht het, verft het en boent erop naar hartelust!
Neen, maar, wat een genot! Nu mocht Moeder gerust al hare leesboeken wegsluiten en al de leerboeken laten staan. Ze zou nu altijd wel een hoekje vinden, waar ze een nieuw boek te voorschijn kon tooveren. Mooie kleeren wou Nellie zich ook zoo graag eens wenschen, maar dat ging niet.
Grootmama keek snel op. "Waarom wordt je zoo graag Roodkapje genoemd?" vroeg ze. Elsje antwoordde niet dadelijk. Toen zei ze: "Het herinnert me zoo prettig aan vroeger." "Waarom ben jij Roodkapje?" vroeg Liesje met groote oogen. "Omdat zij soms boodschappen gaat doen met een heel aardig, rood wollen kapje op," zei Frits. "En waarom zet je het dan nu nooit op?" vroeg Liesje.
Ik had dat ook graag gezien en heb het hem gevraagd; maar plicht gaat voor en daar kan dus niets van worden." "Neen, vader! Dat was het niet, wat ik u vragen wilde." "En wat dan?" vraagde de vader. "Ik wou .... ik zou .... ik durf het haast niet zeggen...." "Is het dan iets kwaads?" zeide de vader ernstig. "Hou het dan maar liever voor je." "O, neen, vader!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek