Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Elinor wist niet recht of ze zou glimlachen of zuchten bij die verzekering.
Je zult dus niet aan mijne vriendschap twijfelen, wat ik u ook vragen mocht. Wat een domme vraag! zeide hij, terwijl hij poogde te glimlachen. Je wilt lachen, opdat ik niet bedroefd zou zijn, maar het doet er niet toe of ik bedroefd ben; bij wien kan ik weenen, als het niet bij u is?
Men moest glimlachen, het kind kussen, en het den vinger toehouden, dien het juichend en met het geheele lichaam opspringend greep, en dan moest men het de lippen toehouden, die het in plaats van ze te kussen inzoog.
Op dit gezicht berstte iedereen uit in een schaterend gelach; zelfs de ruiters, die beneden stonden, moesten glimlachen op het denkbeeld van de poets, door een knaapje als Joan aan hun sluwen hoofdman en zijn makkers gespeeld. "Zoo!" zeide de Baron, toen het gejuich een weinig bedaard was: "zitten die vogels zoo hoog in de kooi?
Zij vond hem laf, dwaas, zot, dom, onbehagelijk, onbeschoft en zeer leelijk. De officier meende tegen haar te moeten glimlachen. Zij keerde zich beschaamd en verontwaardigd om. Zij had hem gaarne iets naar het hoofd geworpen. Zij vlood, trad het huis weder binnen en sloot zich in haar kamer om het manuscript te herlezen, het van buiten te leeren en te denken.
Verlos mij, ik sterf aan de keten!..... Dit zie en hoor ik in mijn hart dit voel ik in mijn ziel en zou ik glimlachen? Neen, dan straffe mij de Heer!" Machteld, die op deze droeve rede half geluisterd had, plaatste haar valk haastelijk op de rug van een zetel, en viel met onstuimige tranenvloed en droeve snikken voor de voeten van haar grootvader.
Af en toe opende het zijn oogen en als het hen daar zoo stil en trouw op wacht zag zitten, glimlachte het gerust, zooals slechts een kind glimlachen kan, en sluimerde dan weer in. Tegen den morgen begon er evenwel een heel zacht blosje over zijn wangen te komen. "Ik geloof, dat we hem behouden," zeide oom Frans, terwijl hij Kaja troostend toeknikte.
Balders gouden hal van Breidablik gelijkt op Apollo's paleis in 't Oosten; ook hij houdt van bloemen; alle dingen glimlachen wanneer hij komt, en doen gewillig den eed hem nooit te zullen beleedigen.
Zijn laatste verlangen was zoo stil mogelijk te verdwijnen, als een man van de wereld, die er niet van houdt anderen overlast aan te doen. Op een avond echter voelde hij dat de adem hem begaf en dat hij den nacht niet zou doorkomen. Toen de gravin hem haar gewoon bezoek bracht, trachtte hij nog te glimlachen en zei: "Neen, ga niet heen...... ik voel mij zoo vreemd".
Daarna had zij met een glimlach opgezien. "'t Was alsof haar glimlach had willen zeggen: "O, ziet de wereld er zoo uit? Is die zoo mooi? Laat mij die zien en tegen haar glimlachen! Kan een arme ongelukkige het werkelijk wagen haar aan te zien? Kan ik het ook wagen gezien te worden?" "Dit alles had zij zonder woorden gezegd, slechts met een glimlach. Welk een gelaat! welk een gelaat!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek