Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Maar hij bemerkte, dat het opzien, dat Anna's verschijning baarde, nog grooter was, en dat al het glimlachen en schouderophalen, alle geestige zetten en teekenen van verbazing op haar gemunt waren. Hij had Anna nog niet bemerkt, maar hij zag met opzet niet naar haar plaats. Aan de richting van ieders blik zag hij, waar hij haar zoeken moest. Hij was op het ergste voorbereid.
Ik bepaalde mij ertoe, beleefd te glimlachen om zijn lichtgeloovigheid, die hem de fabeltjes en de grofste leugens van het Maghzen ernstig deed opnemen.
Maar ik houd niet van de galerij; men zit er ongemakkelijk. 't Is er meestal stampvol; en er zijn lieden die leelijk rieken." Daarop zag zij Marius aan, en zeide op zonderlingen toon: "Weet ge wel, mijnheer Marius, dat ge een zeer lieve jongen zijt?" En op denzelfden tijd kwam bij beiden dezelfde gedachte op, die haar deed glimlachen en hem deed blozen.
Zij kon niet nalaten te glimlachen bij het zien van de beminnelijkheid, door moeder en dochter ten toon gespreid tegenover iemand, want Lucy werd met bijzondere onderscheiding behandeld, die zij, wanneer ze evengoed op de hoogte waren geweest als zijzelve, liever zouden hebben willen vernielen; terwijl zij, die betrekkelijk machteloos was tegenover hen, erbij zat, en opzettelijk door beiden werd veronachtzaamd.
De aarde viert vreugde, mijn jongen, en ik heb u hierheen gebracht, tegenover die vlakte vol licht, om u de eerste glimlachen van het jeugdige paar te toonen. Zie eens welk een glans en welk eene zoetheid! Uit het landschap stijgen lauwe walmen op, die als levensadems voor ons gelaat heenstrijken". Hij bewaarde het stilzwijgen en scheen te droomen.
Hij was overal geweest steeds in de gedachte, vader wel ergens te zullen vinden, maar toen hij in de slaapkamer kwam, waar de lamp brandde boven twee ledige bedden, verloor hij den moed en liep naar zijn moeder. "Gaan we nu nog niet naar huis?" zeide hij, terwijl hij haar schuw aankeek. Maar toen bedwong zij zich met vreeselijke inspanning en beproefde te glimlachen.
Je kent dus al Spaansch?! En toen lachte hij weer." Ibarra kon niet nalaten even te glimlachen. "U lacht erom," hervatte de onderwijzer, zelf ook lachende. "Ik verzeker u dat ik toen heelemaal geen lust in lachen had. Ik stond daar en ik voelde dat het bloed me naar 't hoofd steeg, en een onweer mijn hersens benevelde. Ik zag den pastoor ver, ver weg.
Doch een flauw: "Kom hier, Army! het wordt reeds beter," bracht hem aan hare zijde terug; zij nam dankbaar een glas water aan en sprak, terwijl zij poogde te glimlachen: "Ik heb u verschrikt, arme kinderen.
Het geheele gezin komt nu bijeen: de vrouw, ernstig en droefgeestig van voorkomen, even als alle servische moeders, oud vóór haar tijd, en wie het moeite schijnt te kosten te glimlachen; de dochter, beschroomd, teruggetrokken, maar bevallig; de zoons, wilde knapen, die blijkbaar den baas spelen en met den vader stoeien.
Die schijnen door jou alle begrippen van eer en fatsoen te verliezen. Je hebt in ze opgezweept een dolle jacht naar genot. Ze zijn in de diepte gezonken. En daar heb jij ze gebracht. Ja, jij bracht ze daar en toch kan je glimlachen, zooals je nu glimlacht. En er is nog erger. Ik weet, dat jij en Harry onafscheidelijk zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek