Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
De twee onagga's, die reeds zeer goed gedresseerd waren en bereden werden door Gideon Spilett en Harbert, bewezen hierbij grooten dienst. Men moest de muffeldieren en geiten tot een kudde brengen, door ze te omsingelen en den kring steeds nauwer te maken.
De zeeman en Gideon Spilett begaven zich, zoo snel hunne beenen hen dragen konden, naar de plaats vanwaar zij de kreten gehoord hadden. En het was hoog tijd dat zij kwamen, want op een open plek in het bosch zagen zij den knaap op den grond liggen onder een wild schepsel, een reusachtige aap ongetwijfeld, die hem geheel in zijne macht had.
Gideon Spilett sloeg den zieke aandachtig gade. De kapitein leefde nog slechts met zijn geest, die weldra niet meer tegen zijn lichamelijke zwakte zou kunnen strijden. De dag liep ten einde zonder dat zich eenige verandering openbaarde. De kolonisten verlieten de Nautilus niet. De nacht was ingevallen, hoewel men dit in de rots niet bemerkte. Kapitein Nemo leed niet, maar verzwakte meer en meer.
"Ik geloof," zeide Gideon Spilett, nadat er gesproken was over de onmogelijkheid om met Nab gemeenschap te hebben, "dat, wanneer wij ons op weg waagden, wij gevaar zouden loopen een kogel te ontvangen, zonder dien te kunnen beantwoorden. Maar gelooft gij niet, dat het nu het beste is om een bepaalde jacht op deze ellendelingen te maken!" "Dat meen ik ook," zeide Pencroff.
Eenige apen. Een nieuwe stroom. Een bosch op de kust. De hagedis. Gideon Spilett wordt door Harbert benijd. De bamboe. Ten zes ure 's morgens, na hun ontbijt, begaven de kolonisten zich op pad, met het plan om langs den kortst mogelijken weg, de westelijke kust van het eiland te bereiken. In hoeveel tijd konden zij daar komen?
Den anderen morgen, 7 Mei, lieten Cyrus Smith en Gideon Spilett het eten klaar maken, terwijl zij verder de vlakte van het Verre Uitzicht gingen onderzoeken, en Harbert en Pencroff den loop der rivier volgden, om een nieuwen voorraad hout op te doen. Spoedig hadden de ingenieur en zijn makker de plaats bereikt waar het dier den vorigen dag was blijven liggen.
De ingenieur en de correspondent liepen samen; Gideon Spilett gereed om de minste bijzonderheid aan te teekenen, en Smith in gedachten verzonken; hij bukte zich slechts nu en dan om een steen of plant op te rapen, die hij, zonder er een woord over te zeggen in zijn zak stak. "Wat drommel raapt hij daar toch op?" mompelde Pencroff.
De aardkorst is niets dan de wand van een stoomketel, en gij weet dat de wand van een stoomketel onder de drukking van het gas trilt, als een zware plaat. Hier is hetzelfde verschijnsel." "Welke prachtige vlammen!" riep Harbert uit. Na een uur keerden de ingenieur, Gideon Spilett en Harbert naar het Rotshuis terug.
"Maar," merkte Gideon Spilett op, "dit bewijst dat hier niet alleen menschen aan wal zijn geweest, maar dat zij het zelfs gedurende eenigen tijd bewoond hebben." Wie waren deze menschen? Hoeveel waren er? Hoeveel zijn er nog? "Het geschrift," zeide Harbert, "spreekt slechts van één schipbreukeling." "Welnu, indien er nog éen is," antwoordde Pencroff, "dan moeten wij hem ook volstrekt vinden!"
Cyrus Smith, Gideon Spilett, Harbert, Pencroff en Nab stelden zich naast elkander om den weg te versperren. Top ging, met open bek, vooruit en werd door Jup gevolgd, met een dikken knuppel gewapend, dien hij als een knots rondzwaaide. Het was stikdonker.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek