Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Cyrus Smith en Harbert riepen terstond Gideon Spilett, Pencroff en Nab in de groote zaal van het Rotshuis, en stelden hen op de hoogte van het gebeurde. Pencroff greep den verrekijker, doorliep den geheelen horizon, hield hem op het aangeduide punt stil, dat is te zeggen, daar waar het vlekje op de photographie zichtbaar was, en riep: "Duizend duivels! Het is een schip!"
"Van dien toestel zie ik nu juist het nut niet in," zeide Cyrus Smith, "en een vollediger voorraad kleeren en voedsel zou ons en elken anderen schipbreukeling beter te pas zijn gekomen en vooral meer kruit en lood!" "Maar is er op al die instrumenten, werktuigen en boeken geen enkel teeken, geen naam, die ons op het spoor van den eigenaar zou kunnen brengen?" vroeg Gideon Spilett.
Ayrton en Pencroff sprongen in de prauw om de kostbare voorwerpen aan wal te brengen. Op het oogenblik dat zij van wal zouden steken, riep Gideon Spilett hen terug met de woorden: "En de zes boeven die op den rechteroever der Mercy geland zijn?" Zij hadden waarlijk de zes mannen vergeten, wier sloep tegen de klippen was verbrijzeld. Niets was er in die richting van de vluchtelingen te bespeuren.
"Waarom, mijn waarde Spilett," vroeg Cyrus Smith, "waarom zou zij den weg niet volgen, die haar door de natuur gebaand is?" "O! de vulkanen zijn wispelturig!" antwoordde de reporter. Toen Gideon Spilett en de ingenieur weder uit de grot kwamen, vertelden zij hun metgezellen hetgeen zij hadden waargenomen. "Goed!" zeide Pencroff, "laat die vulkaan maar begaan! Maar als hij het waagt!
Het gedrag van Top wekte in hooger mate de belangstelling van Cyrus Smith op dan hij zich zelven wel wilde bekennen. De ingenieur deelde zijn bevindingen evenwel slechts aan Gideon Spilett mede, daar hij het onnoodig achtte zijn metgezellen bekend te maken met de gedachten, welke onwillekeurig bij hem oprezen op grond van iets, dat misschien slechts een gril van Top was. De kou week eindelijk.
Een oogenblik verbleekte Ayrton en sloot hij zijn oogen. Daarop keek hij uit het venster; doorliep den horizon, maar hij zag niets. "Neem den verrekijker," zeide Gideon Spilett, "en let dan goed op, Ayrton, want het zou mogelijk kunnen wezen dat het de Duncan was, die in deze zeeën gekomen is om u weder naar uw vaderland te brengen." "De Duncan," mompelde Ayrton, "nu reeds!"
Gideon Spilett teekende onderwijl aan den voet van den mast het panorama dat zich voor hem ontrolde. Cyrus Smith stond peinzend voor zich uit te staren. "Welnu, mijnheer Cyrus," zeide Pencroff, "wat zegt ge van ons schip?" "Het schijnt in alle opzichten voldoende," antwoordde de ingenieur. "Goed! En gelooft gij nu ook dat het een reis van langen duur zou kunnen ondernemen?"
Kon men zijn leven, zoo niet redden, dan toch eenige dagen verlengen? Hij zelf had gezegd, dat er geen geneesmiddel meer was en hij wachtte geduldig den dood, dien hij niet vreesde. "Wij vermogen niets," zeide Gideon Spilett. "Maar waaraan sterft hij?" vroeg Pencroff. "Hij dooft uit," antwoordde de reporter.
Dien dag, 18 Maart, hadden zij nog slechts voedsel voor twee dagen, hoewel zij slechts het hoog noodige gebruikten. Al hun kennis, al hun vernuft kon in dezen toestand hun niets verschaffen! Cyrus Smith was kalm, Gideon Spilett zenuwachtig en Pencroff ter prooi aan den heftigsten toorn; hij liep gedurig heen en weer op de rots.
Gideon Spilett vroeg eens met betrekking daartoe aan hem: "Maar, mijn waarde Cyrus, loopt deze vooruitgang op het gebied van handel en nijverheid, waaraan gij zulk een groote toekomst voorspelt, geen gevaar om vroeg of laat geheel gestaakt te worden?" "Gestaakt? En waardoor?" "Maar door gebrek aan die kolen, die men terecht de kostbaarste delfstof kan noemen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek