Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Toch beweer ik dit," hernam Gideon Spilett. "Gij ontkent toch niet dat de bron van steenkolen eenmaal geheel uitgeput zal zijn?" "O! er zijn nog een menigte kolenlagen en de honderd duizend arbeiders, die er jaarlijks honderd millioen quintalen uit putten, zijn nog niet aan het eind."
De kolonisten begrepen echter spoedig van waar die onbeweeglijkheid kwam, toen zij bij eb rondom het beest konden loopen. Hij was dood en er stak een harpoen in de linkerzijde. "Er zijn dus walvischvaarders in onze nabijheid?" zeide Gideon Spilett. "Waarom?" vroeg de zeeman. "Omdat die harpoen er nog in is...." "Wel, mijnheer Spilett, dat bewijst niets," antwoordde Pencroff.
"Vuur waarachtig vuur, dat dit prachtige stuk wild, waaraan wij ons straks te goed zullen doen, heerlijk zal braden!" "Maar wie heeft dit aangemaakt?" vroeg Pencroff. "De zon!" Het antwoord van Gideon Spilett was zeer juist. De zon had deze warmte aangebracht, waarover Pencroff zich verwonderde.
Terwijl zij zoo spraken, hadden Pencroff, Harbert en Gideon Spilett zich ingescheept en liepen zij over het dek van de Bonadventure. Plotseling riep de matroos uit, terwijl hij aandachtig de kabel beschouwde, welke op de beting lag. "O, zie eens! Dat is toch sterk!" "Wat is er Pencroff?" "Wel, ik heb dien knoop niet gelegd."
Gideon Spilett en Harbert jaagden intusschen in de omstreken en zij waagden zich dikwijls zeer ver in het nog onbekende gedeelte van het bosch van 't Verre Westen, maar hunne geweren waren met kogels geladen en tegen elke kwade ontmoeting berekend. Het was een ondoordringbare massa van prachtige boomen, die dicht bij elkander gegroeid waren alsof hun de noodige ruimte ontbroken had.
"Hier," antwoordde Gideon Spilett, die na eenige aarzeling een stukje uit zijn schrijfboekje scheurde. Pencroff nam het papier, dat de correspondent hem gaf en knielde bij den haard neder. Men legde er dorre bladeren en droog mos op, zoodanig dat de wind er doorheen speelde en het hout dus spoedig vlam zou vatten. Toen hij den lucifer zacht afstreek, kwam er geen vuur.
"Gij hebt gelijk, Pencroff," antwoordde Gideon Spilett, "en indien de eigenaar terugkomt, welnu! hij zal zich misschien niet beklagen zijn plaats ingenomen te vinden!" "Hij zal niet terugkomen!" zeide de zeeman, het hoofd schuddende. "Gelooft gij dat hij het eiland verlaten heeft?" vroeg de reporter.
Gedurende de eerste uren van hun tocht zagen zij de troepen apen weer, die de grootste verbazing aan den dag legden bij het aanschouwen van menschen, welke zij voor de eerste maal schenen te ontmoeten. Gideon Spilett kon niet nalaten te vragen, of die vlugge en krachtige dieren hen niet voor verbasterde broeders zouden aanzien.
"Wij zullen morgen met het aanbreken van den dag vertrekken," zeide Pencroff tot Harbert en Gideon Spilett, die zich tegen twee uur in den middag in de schaduw van een boschje te slapen legden, om eenige oogenblikken uit te rusten. "Ik geloof dat wij gerust de werktuigen en wapens kunnen medenemen, die aan den schipbreukeling behoord hebben," zeide Harbert.
De zon ging intusschen langzaam voort; de schaduw van den stok werd al korter en korter, en toen het Cyrus Smith voorkwam dat hij langer begon te worden, riep hij uit: "Hoe laat?" "Vijf uur en een minuut," antwoordde Gideon Spilett onmiddellijk. De waarneming moest nu nog slechts becijferd worden. Niets was gemakkelijker.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek