Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Cyrus Smith was naar zijn metgezellen gegaan en vertelde hun hetgeen voorgevallen was. "Ja! er is een geheim in het leven van dien man," zeide Gideon Spilett, "en het schijnt dat hij niet dan door de stem des berouws tot de menschheid is teruggekeerd." "Ik begrijp niet recht, welk soort van mensch wij hebben meegebracht," zeide de zeeman. "Hij heeft geheimen...."
"Ongetwijfeld," hernam Gideon Spilett, "maar het zou kunnen gebeuren, dat het gebrekkige der toestellen schade had gedaan aan de juistheid van de waarnemingen, en daar het niet moeielijk is zekerheid daaromtrent te verkrijgen...."
Maar de kolonisten waren te zeer met hun werk vervuld, dan dat zij eenige acht sloegen, zelfs op de meest gevreesde onder hen. Zij hadden bovendien het Rotshuis verlaten en zelfs geen onderkomen in de Schoorsteenen willen zoeken; zij overnachtten onder een tent, die zij bij de monding der Mercy hadden opgeslagen. Iederen dag beklommen Cyrus Smith en Gideon de vlakte het Verre Uitzicht.
Honderd vijftig mijlen slechts was het in de lengte verwijderd en vijf en zeventig mijlen in de breedte. "Wij moeten Ayrton waarschuwen," zeide Gideon Spilett, "en hem onmiddellijk hier laten komen. Hij alleen kan ons zeggen of het de Duncan is." Dit was ook de meening der overigen, en de reporter ging naar de telegraaf, en zond het volgende telegram: "Kom terstond!"
Nu en dan kwam er een groote stormvogel of een fregatvogel binnen het bereik van het geweer en Gideon Spilett vroeg zich af of hij mogelijk niet aan een van deze hoogvliegers zijn bericht aan den New-York-Herald had toevertrouwd. Deze vogels waren de eenige wezens, welke dit gedeelte van den Oceaan, tusschen het eiland Tabor en het eiland Lincoln, schenen te bezoeken.
Hij zal in het Rotshuis berichten van de kraal brengen, en ons weder op de hoogte stellen van hetgeen in het Rotshuis gebeurt!" "Spoedig!" antwoordde Cyrus Smith, "spoedig!" Gideon Spilett had snel een blad uit zijn opschrijfboekje gescheurd en schreef het volgende: "Harbert gewond. Wij zijn in de kraal. Wees op uw hoede. Verlaat het Rotshuis niet. Zijn de boeven in den omtrek verschenen?
Gideon Spilett en Pencroff luisterden. Geen geluid kwam er van binnen. De schapen en geiten, die waarschijnlijk in hun stallen sliepen, stoorden de kalmte van den nacht niet. Toen de reporter en de zeeman niets hoorden, vroegen zij zich zelven af of zij niet over de omheining zouden klimmen en op die wijze in de kraal dringen. Dit was tegen het bevel van Cyrus Smith.
"Men zou de strenge koude van Lincoln ook kunnen toeschrijven aan ijsschotsen of sneeuwklompen, die misschien niet zoo ver verwijderd zijn als men wel meent," merkte Gideon Spilett op.
En Gideon Spilett werd niet geraakt, want volgens zijn onveranderlijke gewoonte kwam hij er slechts met een schampschot af. Cyrus Smith en Gideon Spilett, die elkander niet kenden dan bij reputatie, werden naar Richmond gebracht. De ingenieur genas spoedig van zijn wonden, en gedurende zijn herstel maakte hij kennis met den correspondent. De beide mannen leerden elkander kennen en waardeeren.
"Voorzeker," antwoordde Gideon Spilett; "maar te oordeelen naar den staat, waarin deze moestuinen verkeeren, moet men vreezen dat het eiland sedert lang niet meer bewoond is." "Waarlijk," antwoordde Harbert, "een bewoner, wie hij ook zij, zou zulke onmisbare planten niet zoo verwaarloosd hebben!" "Ja," zeide Pencroff, "die schipbreukeling is weg!... Dat moeten wij aannemen...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek