Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Maar Fieken liet het niet zoo ver komen; zij wierp zich haastig aan de borst van haren vader, sloeg hare armen om hem heen, zag hem vast in de oogen en riep: "Vader, vader! breng dat geld op het slot, geef het aan den ouden baljuw; hij heeft gezegd, dat hij in dank aan u zou gedenken; hij zal hieraan ook gedenken.
"Ik was overtuigd, dat er, toen mevrouw Barclay 's avonds om half acht haar woning verliet, tusschen haar en haar man geenerlei twist was voorgevallen. Zij bezat nooit, zooals ik reeds gezegd heb, een hartstochtelijke genegenheid voor haar man, maar de koetsier hoorde toch, dat zij bij het heengaan op vriendschappelijken toon met den kolonel sprak.
SILVIA. Dus, zoo veel moeite denkt gij al teveel? VALENTIJN. Neen, jonkvrouw, is 't u dienstig, ik zal schrijven, Zoo gij 't gebiedt, wel duizendmaal zoo veel; En toch, 121 SILVIA. 't Is fraai gezegd. Ik gis nu wel, wat volgt; En toch, ik zeg het niet; en toch, 't behoeft niet; En toch, neem dit terug; en toch, ik dank u En roep voortaan uw diensten niet meer in.
Ik hoop maar, dat je nog nooit zoo iets zult gedaan hebben, en het ook nooit doen zult! Anders.... Doch laten we nu weer maar naar ons ondeugend drietal terugkeeren. Alleen Douwes had dan gezegd, dat hij hier blijven wilde. Waarom, dat wist hij zelf niet; hij keek tóch nergens naar. "Hoor je het, Huibert, hoor je het? Douwes blijft hier en wil niet meespelen.
"Ik ga naar zee, moeder," zei Jack. "Naar zee. Jaapje, naar zee, zeg je? o neen, neen, Jaapjelief, niet naar zee!" riep mevrouw Rustig met afgrijzen uit. "Jawel, moe, pa heeft 't goed gevonden en me gezegd, dat hij ook uwe toestemming zal weten te krijgen." "Mijne toestemming! Och, mijn lieve, lieve jongen!" en mevrouw Rustig weende bitter. Vijfde hoofdstuk.
"De lust is niet groot," had hij gezegd, "en ik vind het aardiger, zoo lang Emma van huis is, de societeit er aan te geven en u gezelschap te blijven houden. De heeren zullen hun partijtje wel maken zonder mij." "En sedert wanneer wachten zij op uwe komst om de kaarten te schudden?" had zij lagchend gevraagd. "Neen, lieve man, dat zijn uitvlugten. Emma kan nog wel drie weken wegblijven.
En o jee, er was een heeleboel meer: Dokter hield het op de hand van een broer, die zich slecht gedroeg en gemeen auteur was geworden. Men ziet dat Kippelaan den brief aan Woudberg wat haastig had gelezen. En de majoor Kartenglimp had mede volgens Kippelaan gezegd, dat ie heel bang was dat het nog eens slecht met den dokter eindigen zou. Ja, ja, dat alles kwam goed overeen.
Van der Hoogen had mij, zooals de lezer zich herinneren zal, met een woord gezegd dat hij ook te Leiden had "geresideerd", en daar ik het geluk had in de Sleutelstad menschen van allerlei stand te kennen, had ik al spoedig omtrent ZEd. eenige berichten ingewonnen.
En toen vroeg ik hoe het hèm ging, wat me later speet, want hy scheen niet in goede omstandigheden te verkeeren, en ik houd niet van arme menschen, omdat er gewoonlyk eigen schuld onder loopt, daar de Heer niet iemand verlaten zou, die hem trouw gediend had. Had ik eenvoudig gezegd, "we zyn met ons dertienen, en ... goeien avend verder!" dan was ik van hem af geweest.
Was 't méér niet? Ze wilde nog meer voor hem doen. En toen hij haar had gevraagd, of ze alles netjes voor hem wilde klaarmaken, had ze hem aangezien en gezegd: "Natuurlijk wil ik dat doen, maar onder één voorwaarde." "En die is?" "Dat ik mee mag gaan naar den Wittewivenkuil." "Aleid," riep hij angstig, "dat niet." "Zouden de witte wiven je kwaad doen?" had ze gevraagd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek