Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 oktober 2025
Dat Frerik steeds sprak zoo als hij 't meende, erkennen wij gaarne; doch dat hij somwijlen iets meende dat niet zoo was, zullen wij later zien. Bart eindelijk, de nu zestienjarige Bart, was een klein dik ventje; werken kon hij zoogoed als de beste, maar kunnen is geen willen, en aan 't willen, zie, daaraan haperde het.
Nadat Frerik den jonker had te huis gebracht, en den bediende, die de deur opende, de woorden: "Doar heij'm weerum die 'en onneuzele dern wou verstrikken," had toegevoegd, liep hij zoo hard als hij loopen kon, naar de grootvaderlijke woning, en vond er de twee menschen bijeen die hem zoo dierbaar waren.
Doortje beefde van overspanning, maar was toch verrukt haar Frerik weer te zien, en Frerik gloeide van verontwaardiging, maar vond dat Door de trouwste meid van de wereld was. Nadat er een oogenblik later een teedere omhelzing had plaats gehad, werden de jongelieden eensklaps gewekt, door een zuchtende stem in hunne nabijheid.
Van Frerik kon Bart niet het minste verdragen, en ofschoon hij hem als broeder geen kwaad hart toedroeg en misschien zelfs in 't diepst van dat hart van hem hield; zoo was het steeds, wanneer deze hem vriendelijk tot zijn plicht riep: "Nou, nou, heb moar zoo'n proats niet umda'j 'en poar joar ouwer bint.
Doortje zocht zooveel zij kon den ouden man het gemis van zijn lieveling te vergoeden en, ofschoon ze niet sentimenteel was, zoo dacht ze toch dikwijls aan Frerik die 'r gevroagd had. En Bart Bart at en dronk, en was nog al gewillig, en werkte, althans de drie eerste weken, dat het een lust was. Helaas! er kwam verandering.
"Komt er wat....!?" roept de baron eindelijk, zonder van houding te veranderen. Weder een kleine pauze. Wessels en Frerik begrijpen niet wat er komen moet.
Den volgenden morgen waren de jongelieden reeds vroegtijdig bij de hand; de oude man sliep wat langer; en, na het drinken , toen Wessels was opgestaan, begaf hij zich, door Frerik en Doortje ondersteund, naar den berooiden akker om de verwoesting in oogenschouw te nemen.
Het jaar, waarin Frerik vrij van den dienst bleef, liep snel voorbij. De tabaksbouw werd goed ten einde gebracht, en het geld met dankbaarheid ontvangen; doch, tevens brak ook spoedig het tijdstip aan, waarin Frerik het erf zou verlaten, om in 't soldatenpak gestoken, het vaderland te dienen. 't Was 'en nare dag, die laatste dat Frerik nog thuis was.
"Help! help! ik ben zoo flauw!" klonk het uit Alfreds mond, en Frerik en Doortje liepen op de plaats toe, waar de jonker voor hen door de duisternis onzichtbaar, gestaan had, en waar Frerik hem nu, schier bewusteloos in zijn armen opving. Goede raad was duur.
Eindelijk echter liep het meisje, door Frerik gevolgd, ter deure uit, om den b'ron en den jonker duuzend, duuzend moalen te bedanken; maar, toen ze buiten kwamen, waren de heeren reeds lang uit het gezicht, en keerden de jongelieden dus naar binnen terug, waar ze elkander in de armen vielen, en kusten dat het een lust was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek