United States or Nigeria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Weinige weken later, toen alles geschikt was want bij de boeren gaat zoo iets meestal vlug in 't werk, waren de weezen bruid en bruidegom. De kleine vlag van 't kasteel wapperde langs de wijnrank, die den voorgevel der kleine woning omringde. Wessels, de oude, was wel wat sufferig, maar deelde toch in de vreugde zijner kleinkinderen. Frerik en Doortje waren meer dan gelukkig. En Bart?
"Da's niet best grootvoader," viel Frerik den oude in de rede: "Ge mot doar zoo'n zwoar heufd niet in hebben; 'k zie eiges vol da'k van oe af zal, moar denk toch dat 't moar veur drie moanden zal wêzen. As 't ien 't lest van 't brêken is dan zie 'k 'r weer, as 't God blieft."
"Ge kunt zoo weinig meer, en Bart is zoo miseroabel slofs! Wat zal 't met den tabak wêzen!" hernam Frerik. "Dat mag onze lieve Heer uutmoaken!" sprak de grootvader: "'k Wor zoo miseroabel stram in de been'; 't snijen dat kan 'k nog, moar 't brêken dat geet niet meer, en 't klimmen ien de schuur, och Heere, doar bin'k allang niemeer kapoabel toe."
Ja Bart was weg en bleef weg. Maar, toen Doortje, ruim een jaar later, met een bloeiend knaapje op den schoot naast grootvader aan den haard zat, en Frerik met de blijde tijding van de deel was gekomen dat de tabak allenmoal best binnen was, toen werd, weinige oogenblikken later, de voordeur der woning geopend, en trad er een bediende in sierlijke livrei binnen nog mooier dan die van den b'ron en viel met de woorden: "Grootvader, grootvader, ken je Bart nog?" voor den ouden man neder.
En Door treuzelde wat, maar Frerik verstond toch: "As 't oe meines is...." waarop hij haar nog ééns zoo vast aan 't hart drukte; haar verscheidene brandende kussen gaf.... totdat Door zich eindelijk aan de liefkozingen onttrok, "went, de pap most 's oangebrand zin!" 't Was avond; het gezin zette zich aan tafel om te eten.
Frerik had nooit gestudeerd in de taal der oogen, en zou daar niets van begrepen hebben, ware het niet dat hij, toen de hand van het meisje in de zijne rustte, gedacht had: En mo'k dan ook van óu vort! za'k oe drie moanden lang niet weerzien!
"Neen, neen! doar zal God veur zurgen!" riep Frerik, terwijl hij den beminden grijsaard den arm om den gebruinden hals sloeg: "Neen! 'k zal Hum ielken oavend bidden, da'k oe gezond mag weerzien.
't Was in den morgen na den dag dat wij het gesprek tusschen grootvader en kleinzoon beluisterden, dat Frerik Wessels zich van zijne woning te H. naar het, twee uren vandaar gelegene dorp E. op weg begaf, ten einde voor de militie te loten. Het hart was hem vol. "As 't is mis was!"
Mis was 't; Frerik moest dienen, en of grootvader 't ook arg vond, en Frerik niet wist hoe 't goan most, en Bart blied was dat ie vrij af zou kriegen, en Door 't ieselik speet, zoo troostte men zich aldra bij de bevinding, dat Frerik wél spoedig ingedeild, moar dan veur 'en joar vrij zou wêzen, en verder ook maar drie moanden zou motte opkommen, totdat ie 't schieten kon.
Woord Van De Dag