Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Morgen gaan we samen uit .... dan is het Allerheiligen; het zal koud zijn, ga een mof voor me koopen .... Ik heb zoo vreeselijk het land aan winterhanden." Jacques wilde met zijn vriend weggaan; Francine echter vroeg den dokter nog even te blijven. "Ga jij de mof koopen, Jacques," zeide zij; "neem maar een goede, dan duurt hij des te langer."
Och, moeder heeft u misschien iets misdaan .... in den beginne .... maar ze had u toch lief, nadien .... Zij heeft mij niets misdaan, Fran. Evenmin als mijn vader. Ik denk aan mijn vader, Fran. Ik denk aan alles .... Ik denk .... Koortsig sloeg Francine hare beide armen om Vere's hals en snikte. Vere mocht niet boos zijn op haar. Vere moest haar vergiffenis schenken.
Hij had haar raad gegeven, koos den geur van het poeier en den toon der blosjes, die eronder moesten gloeien als de teere mouterheid van een abrikoos. Zoo zit hij hier weer. Vóór den driedubbelen spiegel gaat Francine staan. Ze staat in het licht, driemaal weergekaatst. Ze kiest, op het marmeren tafelblad, het gedienstig gerief tusschen al wat te reke en ordelijk daar wacht.
Het was dezelfde, die vroeger de kleine Francine behandeld had. Toen hij kwam, liet men hem met Mimi alleen. Rodolphe was door Marcel reeds te voren op de hoogte gebracht van den gevaarlijken toestand, waarin Mimi verkeerde. Toen de dokter Mimi onderzocht had, zeide hij tot Rodolphe: "Je kunt haar hier niet houden. Slechts een wonder kan haar redden. Zij moet naar het ziekenhuis.
Draafden ze te paard door stille dennewouden, wilden ze dan op een mostapijt ergens gaan neerzitten of te voet een heuvel opklimmen, waar tenden een schaterende bloementrossel de kinderlijke begeerte van Francine had opgewekt, laat maar de teugels schieten daar joept Takker van achter een struik te voorschijn en zal de paarden houden.
Vreemd ging hij Sörge in de oogen zien. Hij groette. Niemand sprak. De deur viel zwaar op zijne hielen dicht. O God! .... o God! huiverde Francine. 't Was of zij voelde dat zij hem nooit meer zoude weerzien. Ze keek ontzet naar den grooten traan, die op hare hand lag en om wiens ronde randen het gele luchterlicht ontelbare starretjes liet spelen. De winter was niet onbarmhartig geweest.
Zoolang Jacques met de Waterdrinkers in gemeenschap van denkbeelden leefde, had hij zich aan die tyrannieke clubvoorschriften onderworpen; maar toen hij Francine had leeren kennen, wilde hij het arme, toen reeds zieke kind niet blootstellen aan de levenswijze, die hij tijdens zijn "ongehuwden staat", geleid had. Jacques was vòòr alles een oprechte, eerlijke natuur.
Nadat iedereen, knikkend, zich zeer met het liefelijk tusschenspel van mijnheer du Bessy ingenomen toonde, brak de tafelronde. Ernest ging met Francine en Sörge kuieren in het kleine salon en de veranda. Pastoor Doening bleef zitten naast mevrouw Verlat, en Pacôme zat met du Bessy en Peter aan den overkant van de theetafel.
De overdadige belichting glansde op een overvloed van rijke toiletten en een rumoer steeg uit de logiën, welke op zeldzame serre-perken geleken, waarvan de zacht-verkleurende vrouwengezichten, de donzige schouders, de naakte armen op satijn, zijde, blonde en brokaat, de met diamant bedauwde bloemen zouden zijn. In een logie, op den eersten rang, zaten Sörge en Francine.
Zonder op die droevig-dwaze vraag te antwoorden, ging de dokter naar het bed, trok de gordijnen dicht, wendde zich dan weer tot den beeldhouwer en drukte hem de hand. "Francine is dood ....." zeide hij; "het was te verwachten. God weet, dat wij alles, wat in onze macht stond, gedaan hebben, om haar te redden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek