Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
De koewachtertjes drongen nog wat verder op zij tot een groepje van strak-stille gezichtjes met piekige haren, dat zich niet meer bewoog; en Fonske bukte voorover naar zijn schilderijen en plaatste die tegen een boomstam. Goên dag, klonk het vriendelijk achter zijn rug. Fonske keerde zich om.
Tot nog toe hadden de beide estheten zich eigenlijk niet geïnteresseerd voor wat Fonske, buiten de academie-lessen om, al of niet aan teekenen en schilderen presteerde. Evenmin hadden zij eenig verlangen getoond om te weten waar hij woonde of kennis met zijn omgeving te maken.
Als onder een schok keerden, èn Fonske, èn al de andere koewachtertjes zich om en daar zagen zij werkelijk ook meneer de baron aankomen, met zijn zoon Gaëtan.
Zijn vraag wekte ook de aandacht van mevrouw de gravin, van jonkvrouw Elvire, en de Engelsche, en op haar beurt keken zij omhoog en zagen en herkenden Fonske. Is dat wel Fonske! riep het jong meisje verbaasd. Fonske, zijn naam hoorend, greep naar zijn pet om te groeten.
Zoo mooi van frissche jeugd en weelde, tegenover Fonske, die halsstarrig zijn blikken ten gronde hield geslagen. Toen stak zij hem tot afscheid een bevend handje toe. Fonske merkte 't niet. Zij kwam een stapje nader en meteen zag zij stille tranen over 's knaapjes wangen rollen. Schrikkend trok zij zich terug.
Nog al verbaasd en misschien wel een ietsje geërgerd over Fonske's durf, keek Sylvain naar hem op. Maar meteen voelde hij zich gevleid dat het buitenkind zoo nederig zijn hulp inriep, en, na een oogenblikje aarzeling, antwoordde hij, flegmatisch-kortaf, als naar gewoonte: Misschien. Hèt-e wat? Joa joajik, verzekerde Fonske.
Verdeeke joa 't, riep Florimond. Ala, Fons, presenteert ons ne keer. Met tegenzin, hoog kleurend en gegeneerd, voldeed Fonske aan 't verzoek: Lisatje, da zijn tweeë van mijn kameroaden uit de tiekenschole. W'hèn ou portret gezien mademoiselle, 't es scheune, zilde, zei Florimond met stralende oogen. Es 't woar, meniere; glimlachte 't meisje schuchter den blik neerslaande.
Hij zou zijn vrienden op het dorp maar niet meer nooden. Hij was wel niet verliefd op Lisatje, maar hij wist niet waarom hij had toch niet gaarne gezien, dat een van die twee op haar ging verlieven. Beiden waren hoogst verrukt van Lisatje. Zij hielden daar een betoog, midden op de straat, over 's meisje's frissche schoonheid, die voor Fonske als een openbaring klonk.
En daar was niets aan te doen, hij kon toch zelf niet naar haar toegaan als zij het niet verlangde; en Fonske leed in stilte en begon te wanhopen, toen eensklaps, op een zondag-namiddag, terwijl hij in Van Belleghem's huis bezig was met Lisatje's portret te schilderen, zijn moeder, vergezeld van jonkvrouw Elvire en haar gouvernante, daar buiten vóór het raam verschenen.
Fonske wist het al dagen te voren: mevrouw de gravin was reeds bij de ouders van Rietje Koarelkes en Feelke Brouwers geweest en mevrouw de barones bij die van Mielke Katoor en Dolfke van de Wiele, en hij twijfelde niet of ook bij zijn moeder zou weldra iemand komen. En er kwam iemand! Er kwam, zooals Fonske wel had durven hopen en verwachten, jonkvrouw Elvire met haar gouvernante.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek