Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
En donna Valtara had plotseling gezegd, nadat ze don Ferrante een tijdlang beschouwd had: "Donna Elisa, uw broer is immers nog een jonge man. Hij kan nog heel goed trouwen, trots zijn vijftig jaar." "En zij, donna Elisa, had geantwoord dat zij God iederen dag daarom bad. "Maar nauwelijks had zij dit gezegd of een dame in rouwgewaad schreed over de markt. Nooit had men nog zoo iets zwarts gezien.
De signorina beefde alsof de Heilige Geest tot haar gesproken had, en zij vouwde haar handen. "Word een goede en trouwe echtgenoote voor don Ferrante," zei don Matteo, "en de Madonna belooft u door mij, dat uw vader een onbezorgden ouderdom zal hebben." Toen zag de signorina dat het een heilige ingeving was, die don Matteo inspireerde. Het was God die door hem sprak.
Men kon niet gelooven dat het menschelijke handen waren, die de snaren der mandoline aanraakten. Het was alsof de bijen, krekels en sprinkhanen een concert gaven. "Er is weer iemand verliefd op Giannita," zei don Ferrante. "Dat is nog eens een vrouw, die Giannita! Ieder kan zien dat zij mooi is. Als ik jong was, zou ik ook verliefd worden op Giannita. Zij weet te beminnen." Donna Micaela zweeg.
"De oude Alagona's zijn dus tot nieuw leven gekomen," zou er aan het hof gezegd worden. "Wie heeft het geslacht doen herleven?" En men zou vragen en vragen. Die don Ferrante, vorst van Sicilië en grande van Spanje, is dat dezelfde man, die in zijn winkel te Diamante stond en de voerlieden uitschold? "Neen," zou men zeggen, "dat kan niet dezelfde man zijn. Het kan onmogelijk dezelfde zijn."
Ze zei heel luid, ofschoon niemand het kon hooren, dat het zomerpaleis slechts een groot en leelijk oud huis was en Diamante een arme, ellendige stad. En natuurlijk zou ze niet toestaan, dat haar vader vertrok. Don Ferrante moest iets anders verzinnen. Nadat de maaltijd geëindigd was, wilde don Ferrante naar café Europa gaan om domino te spelen en hij zocht naar zijn hoed.
Ik weet, wat de vrouw van een groot man past, donna Micaela." Donna Concetta zweeg, want de voorname dame keek haar aan met een blik, zoo vol afgunstig verlangen, dat zij medelijden met haar gevoelde. God ja, er bestond ook verschil tusschen mannen, don Ferrante of meester Pamphilio!
Je weet niet hoe lief ik hem heb!" Don Ferrante lachte. "Daarmee hadt je moeten beginnen. Nu heb je mij eerst boos gemaakt." Zij lag nog steeds onbeweeglijk en zag naar hem op. "'t Is goed," zei hij, "dat je voor het vervolg weet, hoe je je gedragen moet." Nog steeds lag ze op haar knieën. Toen vroeg hij: "Zal ik het hem zeggen of wil je het zelf doen?"
Donna Elisa, die het zoo druk had in haar eigen winkel, dat zij zelf niet kon komen, zond gedurig de oude Pacifica naar hem om te vragen, wat hij dacht van het klokgelui. En de pastoor kwam ook een oogenblik in zijn winkel en zeide evenals alle anderen: "Hebt ge ooit zulk een vreeselijk klokgelui gehoord, don Ferrante?"
Maar toen werd die getrokken door vlugge paarden van Berberie, toen droeg de koetsier een pruik en de bedienden livrei, en ze reden met geborduurde leidsels. Maar nu wilde don Ferrante zijn oude paarden voor de koets spannen, en zijn ouden winkelbediende op den bok zetten. Toen donna Micaela hem zei, dat dit niet kon, begon don Ferrante te schreien.
"Waarom wil je niet met mij rijden?" zei don Ferrante. "Vergeet niet, dat ik de eenige ben, die je liefheeft. Zie je niet dat je vader niet eens van je houdt? Je moet niet ondankbaar zijn." Op deze wijze had hij donna Micaela gedwongen plaats te nemen in den ouden galawagen. Maar het ging in 't geheel niet, zooals zij verwacht had. Er was niemand die lachte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek