Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
Maar op een morgen, tegen zes uur, stierf don Ferrante. En donna Micaela betreurde hem, omdat hij haar eenige beschermer was en de eenige, die haar van den ondergang had kunnen redden, en zij wilde den doode alle eer bewijzen, die nog gebruikelijk is op Sicilië. Zij liet de sterfkamer met zwart doek bekleeden en sloot alle luiken, opdat het blijde zonlicht niet in het vertrek zou dringen.
Men behoefde slechts een aanvang te maken, en iederen dag een klein eindje verder aan te leggen. Dat was niet zoo moeilijk. Na deze reis begonnen zij te beproeven den spoorweg op eigen hand aan te leggen. Don Ferrante had geen groot vermogen nagelaten aan donna Micaela. Maar het was een geluk dat hij een groot stuk woest land op den Etna bezeten had.
In den namiddag zat donna Micaela stil bij don Ferrante en liet haar vader met hem spreken. Toen begon een mandoline zacht te zingen onder de vensters van het zomerpaleis. Het was een enkele mandoline zonder begeleiding van een gitaar of viool. Niets kon zoo teeder en luchtig zijn, niets lieflijker of roerender.
En als je het wilt weten, dan was het niet zonder aarzelen, dat men cavaliere Palmeri aannam." Toen verliet don Ferrante de kamer. Zijn vrouw was bedroefd, maar ook zeer verontwaardigd. Haar scheen het, dat hij zich beroofd had van rang en stand en een gewone koopman was geworden.
En don Ferrante zou gaarne geweten hebben of de advocaat en don Matteo en al de anderen slechts kwamen om hem te verwijten, dat hij cavaliere Palmeri wilde wegzenden. 't Bloed begon aan zijn slapen te kloppen. De winkel begon met hem rond te draaien. En onophoudelijk kwam er iemand binnen om te vragen: "Hebt ge ooit zulk een vreeselijk klokgelui gehoord?" Maar wie niet kwam was donna Micaela.
En den ganschen dag bleef hij daar, doodsbleek, volkomen onbeweeglijk, de ondraaglijkste smarten lijdend zonder een woord te spreken. Maar elke vijf minuten kwam Torino il Martello binnen, sloeg met de vuist op de toonbank en zei, dat nu het uur gekomen was, dat don Ferrante zijn straf zou ontvangen. Don Ferrante was een harde man, maar hij kon de klokken evenmin ontloopen als iemand anders.
Want allen gingen naar zijn winkel om hem te zeggen wat zij van 't klokgelui dachten en hem te vragen naar zijn meening, omdat hij een der Alagona's was, die zoo lange jaren over de stad geregeerd hadden. Den ganschen dag kwamen bevende, angstige menschen in zijn winkel. En allen zeiden tegen hem: "Welk een vreeselijk klokgelui, don Ferrante. Wat zal er van ons worden, don Ferrante?"
Maar toen hij was heengegaan, lachte donna Micaela om don Ferrante, omdat hij meende, dat hij met haar vader kon doen wat hij wilde. Zij kende wel iemand, die haar helpen zou. In den dom van Diamante bevindt zich een wonderdoend Madonnabeeld, en dit is zijn geschiedenis: Lange, lange jaren geleden woonde een heilige heremiet in een grot op den Monte Chiaro.
"Waarom was Gaetano niet mee naar de markt gegaan om de muziek te hooren?" vroeg donna Elisa. "Waarom ging hij toch nooit mede om haar broer, don Ferrante, te zien en te hooren? Gaetano die hem slechts zag, als hij in den winkel stond, gekleed in een kort buis en puntige muts, wist niet wat voor een man don Ferrante was.
"En toen er een pauze in de muziek was, ging de schoone advocaat Favara, die gekleed was in een zwart fluweelen mantel, met een grooten roovershoed en helrooden halsdoek, naar don Ferrante en wees naar de open zijde der markt, waar men den Etna en de zee zag. "Don Ferrante," had hij gezegd, "gij verheft ons ten hemel gelijk de Etna en gij voert ons op naar het eeuwige gelijk de oneindige zee."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek