Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Maar zoolang men aan den spoorweg werkte, had men gevraagd: Waar blijft toch de koning van den Etna, Falco Falcone? Waar is de machtige Falco, die gedurende vijf en twintig jaar over den Etna geregeerd heeft? Hij schreef aan de weduwe van don Ferrante, dat zij dezen spoorweg niet moest aanleggen. Wat meende hij met zijn bedreiging? Waarom houdt hij zich stil, nu men zijn gebod trotseert?
De kameraden nemen hem bij de hand om hem weg te voeren. Falco doet een paar schreden, maar blijft dan opnieuw staan. Hij richt zich op en beweegt zijn lichaam, zoodat zijn slangeschaduw heen en weer slingert over den weg. "Ik zal volkomen genezen, volkomen genezen," zegt hij verheugd. Passafiore en Biagio willen hem meetrekken, maar 't is reeds te laat. Catherina heeft de slangeschaduw gezien.
Al de andere beroemde helden zijn gevallen of gevangen genomen. Hij alleen is met ongelooflijke behendigheid aan alle gevaren ontsnapt. Langzamerhand heeft Falco zijn geheele familie tot zich getrokken. Zijn zwagers en neven, allen volgen hem.
Ik vrees dat de groote Mongibello den spot met hem zal drijven." De twee bandieten zien elkaar uitvorschend aan. "Ware het slechts hoogmoed," zegt Passafiore. Maar nu wenden zij gelijktijdig hun oogen af en wagen het niet iets meer te zeggen. Dezelfde gedachte, dezelfde vrees heeft zich van hen meester gemaakt. Falco staat op het punt krankzinnig te worden, soms is hij reeds uren lang waanzinnig.
En toen men bevreesd was geworden door deze herinnering, moest men denken aan een andere geschiedenis van hem. Gedurende dertig jaar, zegt men, leefde Falco gelijk alle andere arme menschen op den Etna. 's Maandags ging hij met zijn broeders naar het land. Hij had brood in den zak, voldoende voor een geheele week, en gelijk ieder ander kookte hij soep van boonen en rijst.
En ter zelfder tijd, dat ze verstijven van koude, trilt de bodem onder hen van het eeuwige vuur. Ze herinneren zich, dat Luciferno en alle verdoemden daar beneden liggen. Zij rillen omdat Falco hen naar de poort der hel gevoerd heeft. Maar toch laten ze de ijsvelden achter zich en bereiken den steilen aschkegel op den top van den berg, en ze kruipen door glijdende asch en puimsteen.
In dit huis werd Falco Falcone geboren, zijn ouders waren slechts arme arbeidslieden. Maar in deze armoedige woning had de hoogmoed zich ontwikkeld bij Falco. Zijn moeder was een ongelukkige vrouw, die in de eerste jaren van haar huwelijk slechts dochters ter wereld bracht. Haar man en haar buren verachtten haar. Deze vrouw smachtte naar een zoon.
Maar Falco was spraakzamer dan hij gewoonlijk was, en hij vertelde haar, hoeveel druiven ze onder de pers hadden gedaan. "Weet ge," zei hij, "dat onze pachter vermoord is?" "Ach ja, de arme signor Riego, ja, dat weet ik." En zij vroeg hem hoe het gebeurd was. "Salvatore heeft hem vermoord. Maar is het niet te naar voor een signora om te hooren?" "O neen, wat gebeurd is, kan ook verteld worden."
"Ziet ge nu, uw Hoogeerwaarde, dat ik geen aandeel had in Nino's aanslag tegen u?" En dit geschiedde twintig jaar geleden, toen Falco nog slechts gedurende vijf jaar roover was geweest. "Zal Falco den spoorweg sparen?" vraagt men als men deze geschiedenis hoort; hij, die niet eens zijn eigen broer spaarde? Men herinnert zich nog een ander voorval. Na Nino's dood dreigde Falco een vendetta.
Dat zijn moedige menschen, die het wagen eenzaam te wonen. 't Is de dag, nadat Falco den Etna bekranst heeft. Donna Silvia zit voor haar huis te spinnen. Zij is alleen, niemand anders is op de hoeve. Een bedelaar sluipt zacht door de tuinpoort. Hij is een oude man met een langen, krommen neus, die over de bovenlip hangt, een borsteligen baard en doffe roodgerande oogen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek