Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Donna Micaela, de heiligste en heerlijkste der vrouwen, moest tot hem komen, anders wilde hij niet gaan. Toen Passafiore uitgesproken had, hield hij zijn hoofd gebogen, hij waagt het niet op te zien. Maar donna Micaela aarzelt geen oogenblik, nu er sprake is van het Christusbeeld. Zij schijnt er niet aan te denken dat Falco reeds waanzinnig is. Zij zegt geen woord van haar angst.
Zijn leven was kaal als de bergtop, hij vergenoegde zich met de wereld aan zijn voeten te zien. Maar men moest weten, dat indien hij iets ondernam, niets hem weerstaan kon. Hij was vreeselijk als de vuurspuwende berg. Falco gaat sprekend vooruit, Passafiore en Biagio volgen hem in stille ontzetting.
Heel vaag zien ze den machtigen Mongibello met zijn steden, velden en wouden zich uitbreiden onder hun voeten. En Falco meent even ontzagwekkend te zijn als deze reus. Hoe hooger zij stijgen, hoe meer ze bevangen worden door een stijgende ontzetting.
De arme vrouw werd bang toen zij Pepa's broer zag, maar zij dacht: "Hij komt pas van het veld, hij is nog niet thuis geweest, hij weet nog van niets." "Bebbo," zei ze, want Falco heette toen nog niet Falco, "gaat het goed met den wijnbouw?" Zij geloofde, dat hij haar geen antwoord zou geven.
Hij heeft zich verzet tegen haar liefste wenschen. Plotseling valt Passafiore op de knieën. Hij waagt het niet een schrede dichterbij te komen, maar hij knielt voor haar. Hij smeekt haar te begrijpen wat op het spel staat. Zij weet niet, zij kan niet begrijpen, wie Falco is. Falco is een groot man. Reeds toen Passafiore nog een klein kind was, heeft hij van hem hooren spreken.
Zoo gaat het met de groote rooverhelden, ze kunnen hun eer en grootheid niet dragen, ze worden allen waanzinnig. Passafiore en Biagio hadden het reeds lang gezien, maar ze hadden beiden gezwegen en elk had gehoopt, dat de andere niets zou merken. Nu begrijpen ze, dat ze beiden het weten. Ze drukken elkaar de hand zonder een woord te spreken. Nog heeft Falco zooveel groots.
Een der opzichters wilde een tuin rondom zijn huis aanleggen. Terwijl ze in den grond groeven, zwierven hun blikken over hun omgeving. Ze waren buiten de gevangenismuren en zagen het dal en den berg, ze konden zelfs den Etna onderscheiden. "Nu is onze tijd gekomen," zei Falco tot Biagio. "Ik sterf liever dan dat ik terugga naar de gevangenis," zei Biagio.
Nu ben ik niet bang meer. Neen, nu ben ik volstrekt niet bang meer." "Donna Micaela, wij hebben Falco gesmeekt, dat hij naar het Christusbeeld zou gaan en om genade bidden. Maar Falco wil niet gelooven aan het beeld. Hij wil niets anders doen dan wachten op zijn ondergang. Maar heden, toen ik hem smeekte te gaan, zei hij: "Je weet wie op mij zit te wachten in het oude huis tegenover de kerk.
Dan denken de arbeiders: Hij zal den spoorweg vernielen op den dag van den Mongibello. En er heerscht schrik en angst onder hen. Ze wagen het niet verder te werken aan den spoorweg. Hoe meer de tijd nadert, dat Falco zijn verbond met den Mongibello zal vieren, hoe meer arbeiders signor Alfredo verlaten. Spoedig gaat deze zoo goed als alleen aan den arbeid.
"Donna Micaela, Falco is zeer ziek, niet alleen door den beet van den hond, maar hij was reeds lang ziek." Passafiore voert een zwaren strijd met zich zelf vóórdat hij het zeggen kan. Eindelijk bekent hij dat, hoewel Falco een zeer groot man is, hij soms aanvallen van waanzin heeft.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek