Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
"Salvatore heeft het zóó gedaan, signora," en Falco nam zijn mes en legde zijn hand op het hoofd der vrouw. "Zóó heeft hij hem de keel doorgesneden van oor tot oor." En terwijl Falco dit zei, deed hij het. De vrouw had niet eens kunnen schreeuwen! 't Was meesterlijk gedaan. Falco werd naar de galeien gezonden, hij bleef daar vijf jaar. Toen men dit vertelde wies de angst.
Falco vroeg wat dit beteekende en don Giovanni vertelde dat Nino bij hem geweest was. "Uw Hoogeerwaarde," zei Falco, "men heeft u willen bedriegen." Hij verzocht don Giovanni met hem terug te gaan naar Diamante. Toen ze bij het oude huis op de rots kwamen, riep Falco zijn broer Nino. Deze verscheen op een der balkons. "Wel Nino!" zei Falco lachend. "Je hebt den pastoor geld willen afzetten!"
"De galeien verslinden geen Christenen," zei moeder Zia. "Nino," zei toen Pietro, "we gaan naar de stad om ons eten te verschaffen." Toen zij dit zeiden, hoorden zij iemand achter zich lachen. 't Was Falco. Eenige oogenblikken later trad Falco den winkel binnen van signora Gasparo en verzocht om een brood.
Falco had niet alleen gesproken van de oude Catherina, maar hij had gezegd: "Indien Catherina mij wil toestaan naar de kerk te gaan en donna Micaela Alagona in de steengroeve komt en mij de hand reikt om mij naar de kerk te voeren, dan zal ik voor het beeld bidden." En men heeft hem niet kunnen afbrengen van dit besluit.
Hij gaat alleen in de kerk, de anderen wachten buiten. De oude Catherina heeft hem zeer duidelijk gezien, maar ze heeft geen beweging gemaakt. Zoolang Falco in de kerk is, blijft ze roerloos zitten. Haar nicht, die bij haar woont, gelooft, dat zij God dankt, omdat zij haar wraaklust heeft kunnen overwinnen. Eindelijk verzoekt Catherina haar een raam te openen.
Donna Micaela zei tot zichzelf: "Heeft Falco Falcone zijn woord vergeten of wacht hij, tot hij ons het zekerst kan treffen?" Terwijl men angstig wachtte, dat Falco den spoorweg zou verwoesten, sprak men over niets anders dan over hem. Vooral de arbeiders, die signor Alfredo volgden. Juist tegenover den ingang van de kerk San Pasquale staat een klein huis tegen den naakten rotswand.
Zij weten ook, dat toen Falco de zilveren bruiloft van koningin Margherita zag, dit feest hem zóó behaagde dat hij zei: "Als ik vijf en twintig jaar op den Etna gewoond heb, wil ik mijn zilveren bruiloft met den Mongibello vieren." De menschen hadden daarover gelachen en gezegd dat dit een goede gedachte was.
Denkt ge dat die officier terugkwam? Gelooft ge niet, dat hij naar een plaats vertrok, waar hij geen roovers behoefde te vervolgen? En de arbeiders, die op den Etna werken, vragen: Wie zal ons bijstaan tegen Falco? Hij is oppermachtig, zelfs de soldaten vreezen hem. Ze denken er aan, dat Falco Falcone nu een oude man is. Nu plundert hij geen postwagens, nu berooft hij geen grondbezitters meer.
En hij was blijde als hij 's Zaterdagsavonds huiswaarts keerde. Hij verheugde zich de tafel met wijn en macaroni gedekt, en zijn bed met zachte kussens gespreid te vinden. Het was op zulk een Zaterdagavond. Falco en zijn broeders gingen naar huis, Falco zooals gewoonlijk een weinig achter de anderen, met een zwaren, langzamen gang.
En voor hem uit slingert zijn schaduw, lenig en beweeglijk als een slang. Donna Silvia herinnert zich plotseling, wat zij Catherina, die getrouwd is geweest met Nino, eens heeft hooren zeggen. Men vroeg haar, hoe zij Falco na twintig jaar zou herkennen. "Zou ik den man met de slangeschaduw niet herkennen?" had zij geantwoord. "Die verliest hij niet, zoolang hij leeft."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek