Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 oktober 2025
De Colonel FOURGEOUD, ons dien zelfden dag ter maaltyd onthaald hebbende, drukte my twintig malen de hand na den maaltyd, zeggende: "Dat ik die jongeling was, dien hy op de weereld het meest beminde, om dat, indien hy my bevolen had in het vuur of in het water te loopen, ik het gedaan zoude hebben". Hy voegde 'er nog andere beleefde aanmerkingen by; maar ik erken, dat, schoon ik wist te vergeven, ik de verschrikkelyke gevaaren en onheilen, waar aan ik buiten noodzaak bloot gesteld was geworden, niet vergeten kon.
Dit was dan ook zóó als regel aangenomen, dat ik te Natal den Gouverneur zelf gezegd had bevreesd te zyn dat ik, na 't onderzoeken van myn verantwoording op de bureaux te Padang veel zou te betalen hebben, waarop hy schouder-ophalend antwoordde: "och ... die geldzaken!" als gevoelde hyzelf dat het mindere voor 't meerdere wyken moest. Nu erken ik dat geldzaken gewichtig zyn.
"Het zou hard zijn, ik erken het, u hier huisvesting te weigeren; en toch ik weet er geen raad op," zei Francis; "deze vleugel, de eenige waar ik u veilig toelaten kan, is zoo schrikkelijk verarmd en verwaarloosd; er zijn kamers genoeg, maar niet één meer gemeubeld." "Och, wat geef ik daarom! Is er nergens een matras te vinden die ik op de planken kan neerleggen?"
»En, ach! ik moet ze gelijk geven, mijns ondanks, die maatschappij, zoo onverbiddelijk in hare eischen, en hare toonvoerders die zich de »wereldwijzen" noemen. Ja, met een bloedend hart erken ik het: ze hebben gelijk.
Van alles wat Zijn liefde voor mij deed, Erkende ik daar beneden veel, maar nu Erken ik toch al meerder; en ik weet, Nog meer zal ik erkennen: want met u Wil 'k alles overleggen naderhand, Thands niet! ik ben ontroerd mijn harte brandt Ik heb geen rust of duur eer ik Hem vond: Ik wil Hem zien, Hem danken, als mijn mond Nog danken kan, wanneer Hij vóor mij staat, En dit mijn hoofd zal buigen aan zijn voet.... Hem danken, als maar niet in d' overvloed Der vreugde ook zelfs 't gevoel van dank vergaat!...
»Neen, mijn nobele vriend! gij hebt gelijk en ik erken mijn ongelijk, ik wenschte alleen dat.... dat gij een weinigje van dat savoir faire hadt waarmee men...."
Doch zult gij boos worden, indien ik zeg, dat Emma's smaak en de mijne vermoedelijk in één opzigt verschillen? Om u de waarheid te zeggen, mij is freule Bertha te stemmig. Ik erken dat zij van alle vrome dames in de stad de eenige is, die ik waarlijk liefheb; de eenige, bij wie ik het kan uithouden. Niettemin maakt zij mij met hare bidstonden en hare bijbeloefeningen somtijds zenuwachtig."
PROTEUS. Wat! heeft zij niets gezegd? FLINK. Neen, niet zooveel als: "Ziedaar, dat is voor uw moeite". Ik dank u, de grootte uwer mildheid erken ik aan deze grooten, en uit erkentelijkheid laat ik u in het vervolg uwe brieven zelf bestellen. En nu, heer, ga ik uwe groeten aan mijn meester overbrengen. PROTEUS. Ga, ga! gij zijt de veiligheid van 't schip!
Ik kan niet ontkennen, dat de inrigtingen, die men op deeze landen aanlegt, geduurende het eerste en tweede jaar haare onaangenaamheden hebben: een vochtig land, en het welk nog niet lang genoeg door de stralen van de zon is bescheenen geweest, om volkomen droog te worden; onaangenaame insecten, die u des avonds, des nachts en des morgens kwellen; het gebrek aan goed water en verscheide andere zaken, of de moeilykheid om zig zulks aan te schaffen, maken, dit erken ik gaarne, het leven in den eersten tyd onaangenaam: maar laat men in aanschouw nemen, dat deeze ongemakken slechts voor een tyd zyn, terwyl de rykdom der voortbrengzels, welken deeze onuitputtelyke landen opleveren, de moeielykheden en het gebrek, die men aldaar in het begin ondervindt, spoedig zullen doen vergeten.
Gaarne erken ik de groote hulp, die ik in den loop van dit en mijne overige werken van verscheidene andere natuuronderzoekers ontvangen heb; tevens zij het mij vergund hier mijn oprechtsten dank te betuigen aan den Rev.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek