Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Toen, bij het licht dat straalde uit zijn eigen oogen, zag de Boschgeest dat het Elze was. Ze boog zich tot den zoom van zijn kleed en kuste het, zooals de bloemen en blaadjes het hadden gekust; en vriendelijk hief hij haar op, vragende: Elze, wat zoekt ge mij? Het leed zendt me tot u om hulp en vrede. Elze, is er geen
Achter haar aan liep een van de witte duiven, die op den drempel even toefde en toen heen vloog. Elze zag angstig den prins aan, en daarop naar het sombere gelaat van haar vader. Vader! riep ze, en knielde neer bij den ouden man, die zijn hand op haar blond hoofd lei. Deze vreemdeling is prins Ando; hij heeft je lief, en wil dat je zijn vrouw zult wezen, Elze, zei de grijsaard droevig.
Elze, die juist bezig was haar duiven te voederen, ontroerde zóó, dat ze duizelde. Heidaar, jongen! riep de prins, van het paard springend, terwijl hij haar de teugels toewierp. Houd mijn paard eens vast. De prins stiet de deur van het huisje open; maar toen hij zag dat het leeg was, ging hij zitten wachten op de bank. Hij wilde Elze's vader zien.
Vader! smeekte Elze, en strekte als om hulp de handen naar den ouden man uit. Als Elze dat wil!... zei de prins, nu ook met treurige stem. Elze begon zacht te schreien, en bedekte de handen van haar vader met kussen. Ze antwoordde niet. Ik zal maar heengaan... vervolgde de prins en wendde zich naar de deur.
Nu haalde de Boschgeest uit zijn rijk geplooid, donker-groen-glanzend kleed een bloem van wonderen vorm te voorschijn, en reikte haar Elze toe. Leg deze bloem op uw borst als ge slapen gaat; en laat verder alles aan mij over. Elze kuste dankend de handen van den Boschgeest, en sloop met haar schat door niemand opgemerkt het paleis binnen.
Het geld dat vader eigenlijk moest verdienen, krijgt hij al lang niet meer, en.... Maar dat komt hem toch toe! Ja; maar vader kan niet vragen... en daar heeft hij gelijk in. Men vergeet hem.... We kunnen immers toch leven! Waarom zullen we dan vragen?... Maar het is toch zijn recht! Elze lachte. Vader zegt dat Recht dood is, voor hen die 't niet kunnen levend-koopen!
De prins fronste even het voorhoofd; doch toen hij Elze zag, straalde zijn oogen haar schoonheid te gemoet, die alle onaangename gedachten verjoeg; en trotsch bracht hij haar bij zijn vader, den koning, die haar op het voorhoofd kuste, zeggende: Ge zijt een geboren vorstin, mijn kind! Elze bloosde van vreugde.
Maar als de prins koning is, ga ik naar hem toe, om te vragen.... Vader wordt oud en moet geholpen worden! De prins zal zeker helpen! Is hij goed? Dat weet hij zelf niet! Maar jij? Hoe vindt jij hem? Ik ken hem niet! Weer zwegen beiden en zagen droomerig de blanke duiven trippelen, opvliegen en neerdalen. Elze bukte zich, een duifje streelende, dat langs haar voeten vlijde om aangehaald te worden.
Waarom zeg je niets? vroeg eindelijk de prins, omdat het zwijgen hem drukte. Omdat jij niets zegt! Het kronkelende pad volgend, kwamen ze bij een heuvel. Tegen dien heuvel aan, stond half in de zon, half beschaduwd door een grooten boom, een klein huisje met riet gedekt. Daar wonen we! zei Elze: Vader en ik.
Grommend gingen de mannen terzijde, zooals het brullen van den storm even lijkt te wijken voor den helderen klokke-klank van een kerkje, dat roept in den Kerst-nacht; maar achter Elze, die rustig haar paardje liet stappen, groeide het aan tot een booze massa, als een wilde zee van nijdige hoofden. Elze was niet bang meer, nu ze zekerheid had. Ze voelde zich wonderlijk gerust.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek