Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Nu haalde de Boschgeest uit zijn rijk geplooid, donker-groen-glanzend kleed een bloem van wonderen vorm te voorschijn, en reikte haar Elze toe. Leg deze bloem op uw borst als ge slapen gaat; en laat verder alles aan mij over. Elze kuste dankend de handen van den Boschgeest, en sloop met haar schat door niemand opgemerkt het paleis binnen.
De Boschgeest kuste Elze op haar beide oogen, en een wondere vrede doorstroomde haar. Ze sluimerde in; en toen ze weer haar oogen opende, zag ze, dat ze geslapen had, leunende tegen een boom, die langs het pad stond dat naar de woning van haar vader voerde. Zacht naderde ze 't huisje, en deed de deur open. Haar vader sliep nog; en zwijgend bleef ze staan kijken naar zijn goed, oud gezicht.
Daar, plotseling, werd de stilte verbroken; takjes kraakten, blaadjes bewogen, en een lichte gestalte kwam: Elze, die den Boschgeest zocht. Afwerend strekte hij de handen uit; want menschen waren niet zijn vrienden; maar langzaam zonk Elze voor zijn voeten, zoo zijn hand-gebaar tot een zegening makende; en met een bede in de droeve oogen strekte ze hulpzoekend haar handen naar hem uit.
Daarop ging de Boschgeest terug in de donkerte van de boomen, en zag dáár omhoog. En het zilveren licht uit zijn klare oogen, wekte zacht zilveren nachtegalen-lied. En het woud sliep, en droomde.
Toen hief de Boschgeest zijn edel hoofd naar den hemel, en riep de sterren die nog niet waren gekomen te voorschijn, met de sterren die diep in zijn ernstige oogen glansden; en vroolijk kwamen ze, alle!... alle!... en lachten naar de kleine, bescheiden glimwormpjes, die niet lachen konden omdat ze maar op de aarde woonden.
Daarmee maakte hij het woud in slaap, wijd rondom, en gaf het zijn zilveren droom van nachtegalen-zang, die straks in de roerlooze stilte trillen zou, alsof een hemelziel zich op aarde uitzong. Bij een open plek in het bosch, waar tusschen lang, gebogen pluimgras witte margrieten stonden, bleef de Boschgeest even stil staan.
's Nachts, als de prins slapen zou, wilde ze naar het bosch gaan, en den Boschgeest vragen, haar den tooverdrank te geven dien hij 's winters bloemen, planten en boomen gaf, zoodat ze een poos dood leken. Dien drank wilde ze drinken; en als ze dan gestorven zou lijken, en men haar in een graf gelegd zou hebben, wilde ze den Boschgeest vragen haar te komen wekken en bij haar vader te brengen.
Ik wilde vier dagen en vier nachten gestorven schijnen, om dood te zijn in een leven dat mij te zwaar wordt, en waarin ik tot last ben aan degenen die ik liefheb ... om later weer terug te keeren tot het leven dat vrede was ... al was het geen gelùk. Peinzend zag de Boschgeest op Elze neer. Ik zal u geven wat ge vraagt.
Ik had u lief, Elze, méér lief dan de andere menschen: ik kende u, zooals gij mij ... wat kan ik voor u doen?... Keer weer tot uw vrede in mijn rijk, Elze! als leed u wacht, daar waar Liefde u leidde. Ik kom u den dood vragen! Zacht lei de Boschgeest zijn arm om Elze's schouder; en haar voerende onder zware, duister-spreidende eiken, deed hij haar neerzitten aan zijn voeten.
De margrieten wilden niet slapen; ze waren te wit, en hielden het licht vast; daarom bleven ze in hun hartjes langer wakker dan de donker-groene boomen. De Boschgeest strekte beide handen uit, een slaap-zegen murmelend tusschen zijn langen lokken-baard.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek