Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Vader Elisa," zei ze, "ge moest naar den sindaco gaan." De grijsaard herkende donna Elisa's stem en hij antwoordde met zijn grove oudemannenstem: "Gelooft ge dat ik gewacht heb tot gij mij dat zoudt zeggen? Denkt ge dan niet, dat het mijn eerste gedachte was naar den sindaco te gaan?"
En nu had zij haar verhaal geëindigd en pater Jozef vroeg wat Gaetano dacht te antwoorden. Het was de wil van den prior, zei pater Jozef, dat Gaetano zelf zou beslissen. En men had er niets tegen, dat hij in de wereld ging, omdat hij de laatste van zijn geslacht was. Gaetano gleed zacht van donna Elisa's schoot. Maar antwoorden! Het was niet zoo gemakkelijk te antwoorden.
Donna Micaela klemde zich krampachtig vast aan haar vaders arm, maar zij zei niets, ze ging slechts verder. Toen begon cavaliere Palmeri te spreken over Gaetano. "Ik wist niet dat hij zoo bemind was," zei hij. "Ik ook niet," fluisterde donna Micaela. "Maar heden zag ik hoe vreemde menschen in donna Elisa's winkel kwamen en haar smeekten iets te mogen koopen, dat hij gesneden had.
Gaetano begreep nog niet wat de pater meende, toen hij zich voelde optillen door pater Jozefs armen en terugdragen naar de ontvangkamer, waar hij op donna Elisa's schoot werd gezet. "Gij moet hem nemen, donna Elisa, want gij hebt hem gewonnen," zei pater Jozef. "Gij moet hem den Mongibello laten zien en trachten of gij hem behouden kunt."
Toen voelde hij plotseling haar armen om zijn hals en haar lippen, die de zijne zochten. In hetzelfde oogenblik vloog de poort open en ijlde hij weg. Hij wilde haar kussen niet, die hem slechts aan den dood wijdden. In haar oud geloof scheen zij hem huiveringwekkend als een lijk. Als een vluchteling snelde hij heen. Toen Gaetano weg was, stond donna Micaela nog langen tijd in donna Elisa's tuin.
Donna Micaela kwam uit het zomerpaleis om naar de vroegmis te gaan, maar vóórdat zij zich naar de kerk begaf, ging ze naar donna Elisa's winkel om een waskaars te koopen. 't Was nog zoo vroeg, dat ze vreesde, dat de winkel nog niet open zou zijn, maar haar vrees bleek ongegrond, en zij was blijde, dat zij een geschenk kon meenemen voor de zwarte Madonna.
Toen de feestdag aanbrak, was donna Elisa's huis het mooist van alle versierd, Italië's groen-rood-witte vlag wapperde van het dak, en roode kleeden met gouden franje en het naamcijfer van den heilige waren over de vensterkozijnen en balkonhekken gespreid.
Maar langs den muur slingerden zich guirlandes van steeneik, gevormd tot bogen en sterren, en rondom de ramen waren kransen gevlochten van de kleine witte rozen uit donna Elisa's tuin. Boven den ingang stond het beeld van San Sebastiaan, omlijst door leliën, en op den drempel lagen cypressetakken.
Ze hebben ons het licht onzer oogen opnieuw ontnomen." Donna Elisa's hart werd zoo warm, alsof er gesmolten lava over stroomde. Het was stellig een groot onrecht, dat men dezen ongelukkigen aandeed. Toen ging donna Elisa naar don Matteo. "Uw Hoogeerwaarde," zei ze, "heeft u gesproken met den sindaco?" "Ach, ach, donna Elisa," zei don Matteo.
Gandolfo komt te voorschijn. "Ga met mij mede om je kerk voor me te ontsluiten." Allen die donna Elisa's woorden verstaan hebben, begrijpen dat ze wil gaan bidden in San Pasquale om het Christusbeeld te smeeken voor Gaetano's leven. Ze staan allen op en willen met haar gaan. Donna Elisa is zeer getroffen door dit medelijden, ze heeft een gevoel alsof haar hart grooter wordt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek