Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
En toen zij zag dat men haar huis met bloemen wilde versieren, scheen haar dat zoo stuitend leelijk, dat zij den krans rukte uit donna Elisa's hand en haar dien voor de voeten wierp, terwijl zij vroeg of donna Elisa haar wilde vermoorden. Daarna ging zij haar voorbij. Zij wierp zich in haar kamer op de sofa en verborg haar gelaat in de kussens.
Maar toen Gaetano opnieuw op donna Elisa's schoot zat, voelde hij zich zoo gelukkig, dat het hem onmogelijk was nog eens van haar te vluchten. Hij was zoo gevangen, alsof hij in den Mongibello zat en de bergwanden zich achter hem gesloten hadden. Een maand had Gaetano bij donna Elisa gewoond en hij was zoo gelukkig geweest als een kind slechts zijn kan.
Toen legde zij haar hoofd op donna Elisa's schouder en snikte. Zij dankte haar en zei dat zij niet had kunnen leven, indien zij donna Elisa's vergiffenis niet ontving. Tegen niemand had zij zoo gezondigd als tegen haar. Kon zij haar vergeven? "Ja, ja," zei donna Elisa keer op keer en zij geloofde dat donna Micaela ijlde, tengevolge van schrik en koorts.
Donna Elisa had haar naar een stoel geleid en daar zat donna Micaela en kuste donna Elisa's oude rimpelige handen, en vroeg haar om vergeving voor hetgeen zij gedaan had. "Ja, zeker! Ja, zeker! donna Elisa vergaf het haar." Donna Micaela zag haar scherp aan met groote koortsachtige oogen en vroeg of het waar was. "Ja, zeker is het waar."
Ze had nog slechts een paar oude rozenkransen, die trok zij stuk en daarvan deelde zij de koralen uit." Donna Micaela zag haar vader smeekend aan. Maar hij wist niet of zij wilde, dat hij zou zwijgen of doorgaan met vertellen. "Donna Elisa's oude vrienden loopen in den tuin met Luca," zei hij. "Luca wijst hun Gaetano's lievelingsplekjes en den grond, dien hij gewoonlijk bewerkte.
Donna Micaela beduidde Giannita, dat zij bij cavaliere Palmeri zou blijven, zelf ging zij over de straat naar donna Elisa's winkel. Donna Elisa zat achter haar toonbank voor haar borduurraam, maar zij werkte niet. De tranen druppelden haar zwaar en onophoudelijk langs de wangen zoodat zij moest ophouden met borduren. "Waar is Gaetano?" zei donna Micaela zonder omwegen. "Ik moet hem spreken."
Gaetano zou niet kunnen leven indien hij nooit bij de bron zou zitten om legenden te vertellen. Maar als Gaetano niets anders deed dan wandelen in donna Elisa's tuin en perziken en mandarijnen eten, zou hij nooit de machtige menschenzee om zich hooren bruisen. Hij moest de wereld ingaan en heremiet op den Etna worden, hij moest in een der groote grotten wonen en leven van wortelen en vruchten.
"God heeft zijn hand van Sicilië genomen," zeggen ze. "Allen, die het volk willen helpen, laat hij sterven." Den geheelen namiddag, den avond tot middernacht staan de menschen voor donna Elisa's huis. Precies klokslag twaalf verschijnt donna Elisa in de winkeldeur, en daalt van de trap. "Is hij gered?" roepen ze allen. "Neen, zijn toestand is nog hetzelfde."
Zij zou hem verzocht hebben zijn hand te mogen kussen uit dankbaarheid, omdat hij haar het leven geschonken had in al deze jaren. Indien er geen oproer zou komen, waarom sprak hij dan over socialisme? Wat ging het socialisme hun aan, die rustig zaten in donna Elisa's ouden tuin? Zij keek door een kronkelend tuinpad.
Maar slechts een oogenblik, want donna Micaela verbergt het haastig aan donna Elisa's schouder. Donna Elisa en donna Micaela gaan te zamen terug naar de stad. De straat kronkelt zich zoo, dat ze donna Elisa's huis niet kunnen zien, vóórdat zij er heel dicht bij zijn. Als zij het eindelijk in het gezicht krijgen, zien ze dat de winkelramen verlicht zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek