Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Maar toen het laatste lied was weggestorven, had de jongen gevoeld, hoe droevig zijn eigen leven was, en het had hem tegen de borst gestuit nu weer naar zijn arme reisgenooten terug te keeren. De raaf had naast den jongen gezeten, en was toen begonnen in zijn ooren te krassen. "Nu Duimelot, nu zal ik je zeggen hoe je een mensch kunt worden.
Toen de nacht kwam, en alle arenden sliepen, klonk een zacht schrapen langs het net van staaldraad, dat hun kooi van boven bedekte. De twee oude en suffe gevangenen lieten zich door dat gedruisch niet storen, maar Gorgo werd wakker. "Wie daar? Wie beweegt zich daar op het dak?" vroeg hij. "'t Is Duimelot, Gorgo," antwoordde de jongen.
De waterdroppels rolden als paarlen over haar zijachtige veeren, waarover een mooie weerschijn lag, en Duimelot dacht weêr, dat ze een echt prinsesje was. De ganzen vlogen voort in de lengte van het lange eiland, dat beneden hen duidelijk te zien was. De jongen voelde zich opgeruimd en blij op dien tocht.
Maar toen dacht hij er aan, hoe klein en machteloos hij was, en gooide zich neer op het aardhoogtetje, en bonsde wanhopend met zijn vuistjes op den grond. De ganzerik riep om hulp, zoo hard hij maar kon. "Duimelot, help me toch, Duimelot, help me toch!" Maar toen begon de jongen te lachen, midden in zijn angst. "Ja, ik ben wel de rechte, om iemand te helpen," zei hij.
Zij liepen zóó geweldig langzaam en plechtig, dat de jongen dadelijk meende te begrijpen, dat hij nu zou te weten komen, wat ze met hem voor hadden. Toen ze eindelijk stilstonden, zei Akka: "Je hebt alle reden gehad je over mij te verbazen, Duimelot, omdat ik je er niet eens voor bedankt heb, dat je me uit de klauwen van Smirre, den vos, redde. Maar ik dank liever met daden dan met woorden.
Maar eindelijk kwam hij gelukkig naar buiten in de vrije lucht. Hij steeg met fiere vlucht tot dicht bij de wolken. De kleine Duimelot zat hem met een weemoedig gezicht na te zien, en wenschte, dat er ook eens iemand zou komen, om hem de vrijheid te geven. De jongen was nu al thuis op de Schans. Hij had met alle dieren, die daar waren, kennis gemaakt, en met vele van hen vriendschap gesloten.
"Nu moeten we er over denken, wat we morgen met Duimelot zullen doen, zoodat hij geen ongeluk krijgt, terwijl wij op de Kulla zijn," zei Akka. "Duimelot zal hier niet alleen achterblijven," zei de ganzerik. "Als de kraanvogels niet willen hebben, dat hij hen ziet dansen, blijf ik hier bij hem."
De jongen had liever voor hem willen wegkruipen, maar Bataki had hem al lang gezien, en een oogenblik later stond hij midden tusschen de dotterbloemen in, en begon een praatje, alsof Duimelot en hij, de beste vrienden van de wereld waren. Hoe somber en plechtig Bataki er ook uitzag, de jongen had wel gemerkt, dat zijn oogen ondeugend schitterden.
"En morgen zal je met den man kunnen spreken." "Nu beloof je zeker meer, dan je kunt houden," zei de jongen. "Ik zou toch een prul van een arend zijn, als ik dat niet eens kon," antwoordde Gorgo. Toen Gorgo en Duimelot van Elvkarleby weggingen, waren ze goede vrienden, en de jongen reed op den rug van den arend.
Duimelot kuste de oude moeder Akka op beide wangen, en toen begon hij haar te vertellen, hoe hij naar de Schans was gebracht en daar gevangen gehouden. "Nu zal ik u vertellen, dat Smirre, de vos met het afgebeten oor, gevangen zat in het vossenhol op de Schans," zei de jongen. "En hoewel hij erg leelijk tegen ons had gedaan, kon ik toch niet laten medelijden met hem te hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek