Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Mijn beide wachtkameraden liepen op het dek heen en weer en trachtten zich warm te houden, zoo goed het ging. De nevel daalde al meer en maakte alles, waarmee hij in aanraking kwam, druipnat. Het leven was zoo in den vroegen morgen geen genoegen. De afgeloste wacht zat nu beneden bij de kokend heete koffie, die ze wel verdiend had na zes uur werkens.
Als je, zooals ik, een lijk dat twintig dagen oud was, had opgegraven 's nachts, in 't donker, bij regen, mijn lantaren ging uit...." De ander huiverde. "De doodkist raakte los, de dooie kwam er half uit, hij rook... en als jij hem dan dragen moest.. nou, en 't regende en we waren beiden druipnat, en..," "Brrr! En waarom heb je 'm opgegraven?" De doodgraver keek hem met verwondering aan. "Waarom?
Wij zouden dus misschien wat te eten kunnen krijgen. Toen wij daar druipnat aankwamen, was de bakkersvrouw dadelijk bereid koffie voor ons te maken en ons op koek en brood te onthalen. In een oogwenk was zij met alles gereed, maar zij kon zooveel natte dames niet in haar klein, zindelijk woninkje herbergen.
De steenbrokken en schilfers, die van de put werden afgescheurd, vielen met gedruisch neer. Voorhoofd en haar bedekt met walgelijke modder, het gelaat vol wonden en afschavingen, het lichaam druipnat, verscheen de man aan de oogen van de zwijgende menigte; de wind deed hem huiveren van koude. "Wil je nu spreken?" vroeg men hem.
Daar niemand verscheen behalve een nieuwsgierige hooiwagen, die haar werk met veel belangstelling onderzocht, ging ze wandelen, werd door een regenbui overvallen, en kwam druipnat thuis.
Druipnat en met beschaamde wangen stond Douwes aan den oever, en wist niet wat hij doen moest. De Baviaan roeide verder en toen hij uit het gezicht was, kwamen George en Huibert aanloopen om te vernemen, wat de leelijke vent hem gedaan of gezegd had. Douwes vertelde het hun; maar voegde er dadelijk bij: "Wat moet ik nu doen? Ik kan toch zoo maar niet naar huis gaan!"
Verbeeld u onzen schrik toen wij die late bel hoorden en haar zagen, druipnat... Hij verhaalde kort Eline's aankomst ten hunnent in dien nacht van jammer en stelde hen gerust, toen hem eensklaps voor het eerst Henks gelaat opviel... Maar wat is jou overkomen? Je wang bloedt! Ja, maar het heeft niets te beteekenen.
Het antwoord wordt de dame bespaard door de komst van de druipnatte duena, die op bitsen toon zegt: "Wat beteekent het, dat gij hier staat, Dona Hermoine? Gij laat de gravin van Mansfeld boven wachten en mij, druipnat en verstijfd tot op mijn beenderen hier beneden." Vervolgens roept zij uit: "Vooruit, meiden, en helpt mij, mij verkleeden!"
Druipnat kwamen wij op den anderen oever, waar ons eerste werk was een plekje op te zoeken, waar de Siriniris ons niet konden ontdekken, ingeval zij bij toeval aan den anderen oever kwamen; en vervolgens, nadat wij zulk een plekje gevonden hadden, onze kleederen uit te trekken om die in de zon te drogen. Na een oponthoud van een paar uur, maakte wij ons gereed, onzen tocht te hervatten.
Het slurpt alles op, en zuigt de aarde als 't ware uit. Men zou zeggen, dat de zon dorst heeft. Een plasregen is een glas water; de regen is dadelijk opgedronken. Des morgens is alles druipnat, des namiddags is alles stof. Niets is schooner dan het groen, dat door den regen gewasschen en door de zon gedroogd is; 't is een warme frischheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek