Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Maar toen zij naar de oude kast keken, heerschte daarin heel wat beweging; al de uitgesneden herten kwamen met hun koppen te voorschijn, richtten hun horens op en draaiden hun halzen om: de oude bokspoot-opper-en-onder-krijgsbevelhebber sprong hoog in de lucht en riep den ouden Chinees toe: «Daar loopen zij weg! Daar loopen zij weg!»
Nu stonden ze echter dadelijk stil bij den drempel van haar huis, en toen ze zagen, dat er niets anders dan vrouwen in de nabijheid waren, draaiden ze zich om, en de haken van de zware kleeding losmakend, begonnen ze druk met ons te praten.
Ma sliep nog, 't hoofd op háár knie. Nee, ze zou zich niet bewegen ma had 't zoo noodig. Doch plots draaiden haar oogen naar alle zijden. En in angst-reflex gilde ze: "Ma! Mòéder!" "Wat is 'r?" , vroeg mevrouw dood-van-slaap. "Pa is wèg!..." "W
O, wat konden zij haar beenen ver uitsteken; men wist niet, waar het einde en waar het begin was, wist niet, wat armen en wat beenen waren; dat ging alles zoo wonderlijk door elkaar; en toen draaiden zij zoo hard in de rondte, dat het doodenpaard en het grafzwijn er misselijk van werden en van tafel moesten gaan.
Heel dat land hief zijn gouden geur als wierook in de lucht. En al ineens stootte de zon uit 't Westen enorme, melkbleeke lichtbalken door de lucht en over de aarde, dorpen blonken, molentjes draaiden in helderheid, en over heel die heerlijke, feestende wereld spande alsdan, als een nooit geziene schoonheid, een klare, breede regenboog zich uit. De wereld jubelde!...
Daar waren een massa menschen in de rondte, ver beneden haar, die lachten en praatten, maar niemant, die haar zag. Die man, die éene man, ging ook voorbij ... zij zag zijn achterhoofd ... hij keek niet naar haar om. Nu begon Mathilde zachtjes te hijgen. Haar oogen draaiden dan naar rechts, dan naar links over de tafel. Zij luisterde. Alles was stil.
De eerste twee dagen reden wij langs de zee naar het Zuiden, vaak over steile rotsen of er omheen door de zee. In 't begin kwamen we door vele dorpen. De vrouwen, die wij tegenkwamen, gingen op zij en draaiden ons zedig den rug toe, als ze niet gesluierd waren. De dorpen herinnerden dikwijls in den bouwtrant van de huizen aan arabische, meestal waren het hutten van stroo en leem.
"Malle kerel, je hebt natuurlijk kou gevat," plaagden ze, en een nieuw verhaal begon aan den anderen kant van 't clubje; maar Go hoorde hem nog zeggen met z'n lieve, dankbare stem: "Het was buitengewoon, zie-je.... Zoolang de zon nog opgaat, kan toch niemand beweren, dat er niet 'n heeleboel moois is in 't leven." Daar ging de deur open, en allen draaiden zich in 'n ruk om.
Zoodra Redwood goed in het bont gestopt was, reden zij het nachtelijk duister in. Een oogenblik stond de auto stil en toen vloog hij zacht en snel het stationsplein af. Zij draaiden een hoek om en daarna nog een, volgden de kronkelingen van een met villa's afgezette laan en toen lag de weg voor hen.
«Hebt ge een minnaar?» vroeg Rudy, want al zijn gedachten draaiden om de liefde heen. «Ik heb er geen!» antwoordde het meisje en lachte; maar het was, alsof zij de waarheid niet sprak. «Maken we geen omweg?» zeide zij. «Wij moeten meer links houden, dan is de weg korter.» «Jawel, om in een ijskloof neer te storten!» zei Rudy. «Kent gij dien weg misschien beter en wilt gij gids zijn?»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek