Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
"Ah juist," zegt Jacoba; en zich geweld doende, neuriet ze van het blad het begin eener melodie uit de "Liedjes van Herman Donerie." "'t Komt me zoo bekend voor, zoo fameus bekend. 't Boekje is dus niet van ú mijnheer Van Hake?" "Nee, pardon juffrouw!" Jacoba heeft zich geheel hersteld. Opstaande en hem het boekje toonend, vraagt ze: "Kunt u ook zien of het hier op 't orgel thuis behoort?"
Al dat kleine snijwerk dat gaat uit de hand, niewaar moeder? Ja juffrouw, wat de stakker die boven leit me d'r over vercomplimenteerd hêt dat zal ik niet navertellen; maar die was d'r gek na, en weet je wat ik en de vrouw al gezeid hebben: als ie weer beter wordt dan...." "Wien meen je?" vraagt Jacoba. "Wien ik meen? Weet de juffrouw dan niet dat de muziekmeester Donerie hier bij mijn woont?
God is haar getuige hoe zij fel heeft gestreden, en reeds den strijd had gewonnen; hoe ze Herman Donerie in 't eind heeft beschouwd als een vriend, en de tijd reeds gekomen was dat ze hem naderen zag en gaan, niet slechts met een kalmen blik, maar ook met een rustig hart. Toen is de dreigende wolk komen opzetten. Herman Donerie zoo luidde het was ongesteld.
"Nee, als mijnheer de generaal 't liever niet had.... dán.... Maar anders, ik zou er mij een feest van maken om u alles eens goed uit te leggen. De brave Donerie kon met zulk een warmte over zijn orgel spreken. Wat speelde hij nog prachtig op den dag van dokters trouwen, niewaar? Wie had kunnen denken dat het zijn laatste toon zou wezen!
De deur der achterkamer wordt nu door den bezoeker geopend, en Helmond treedt het slaapvertrek van Donerie binnen. "Bent u ziek menheer Donerie?" zegt Helmond met belangstelling: "Ik had er niets van gehoord."
Maar wat ik zeggen wou: als ie door Gods goedheid weer beter mocht worden, dan ware ik en de vrouw overeenkomstig geworden om menheer Donerie dat kastje voor zooveel als een muziekkastje op z'n kamer te zetten. Och 't is zoo'n gemoedsvol man." "Ja zeker dat is ie," zucht de vrouw: "en nou leit ie daar als 'en geraamte.
Zonder de oude tante of Donerie zijn bijzondere aandacht waardig te keuren, noodigde hij juffrouw "Van Armelo" beleefdelijk uit om de goedheid te willen hebben hem te volgen: Hij had zich op verzoek zijner zusters zeer gaarne de eer gegeven om juffrouw "Van Armelo" in persoon te komen afhalen.
Hij ziet naar de openstaande gangdeur, doch zonder eenige beweging te maken om haar dicht te doen: "Enfin, op den dag toen mijn geliefde vriend Donerie 's-avonds gestorven is, toen ben je 's morgens bij baas Krul geroepen niewaar? En een uur later toen heb je iemand, een zeker iemand, compris, met een vigilante naar een zeker landgoed gebracht.... Vatje? Jawel, je vat me.... hé?
Helmond heeft eerlijk zijn meening gezegd. Toch vreest hij dat zijn lof den schijn van vleierij heeft gehad: althans hij zag dat een vluchtig rood het gelaat van den jonkman kleurde, en herneemt: "De kunstenaar ondervindt doorgaans zooveel teleurstelling menheer Donerie, dat zijn ware vereerders inderdaad niet te angstig met hun lof behoeven te zijn."
Een enkele blik, een enkel woord van háár aan dien geliefden Donerie, misschien ware het genoeg geweest om hem.... wie weet! Maar immers, zelfs tot in die laatste ure heeft zij met kracht gestreden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek