Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Zondag, den twaalfden Juni 1855, was de datum, waarop dominé's oudste zoon, de bruigom van mejuffrouw Betsy Muller Belmonte, de gelukwenschingen van vrienden en kennissen, zou afwachten. Eigenlijk was dit plan niet in volkomen overeenstemming met den Nederlandschen ~adat~, die eischt, dat eene »receptie" ten huize der bruid plaats grijpt. Doch dit was de oorzaak niet van Christien's misnoegdheid.
Een in 't oog vallend contrast tusschen deze door de stormen des levens geteisterde vrouw en dominé's oudste dochter Letje maakte de groep nog belangwekkender. De geknakte bloem was door de milde zon der Pyrenaeën volkomen genezen, en had zich in volle kracht en schoonheid ontwikkeld.
Voor de barsche vermaningen van Frederik de IIde kropen de dominé's in hun schulp: de "eerwaardige klasse" besloot, protest aanteekenend tegen de aanranding der kerkelijke rechten door den vorst, om Rousseau "aan zijn dwalingen over te laten." Hij had overwonnen, maar tot welken prijs!
Professor Van Dam beloofde André den aanstaanden titularis te zullen schrijven, en nam afscheid met de woorden: volhouden en arbeiden! Tot aan vier uren des namiddags duurde het buigen en handen geven in dominé's voorkamer. Eindelijk waren de laatsten verdwenen. Met een zucht van verademing legde André Betsy's arm in den zijne, en troonde haar mede naar den tuin.
Letje en Christien waren zeer ingenomen met hare toekomstige schoonzuster, en beijverden zich om van den Zondag der receptie een echt huiselijk feest te maken. Dominé's voorkamer was dien Zondag, den twaalfden Juni, in een bloeienden tuin herschapen. Letje had met Christien afgesproken, dat zij meer bijzonder voor de bloemen en het »groenmaken" zou zorgen.
De dieven vonden hem eindelijk en namen hem van den grond op. »Jij klein wicht, wat wou jij ons helpen!« »Kijk,« zei hij, »ik kruip tusschen de ijzeren staven door tot in dominé's kamer, en geef jelui aan, wat je hebben wilt.« »Nu, goed dan, wij zullen eens zien wat je kunt.« Toen zij bij de pastorie waren, kroop Duimpje tusschen de staven door in huis; maar daar begon hij zoo hard als hij kon te schreeuwen. »Wou jelui alles hebben wat hier in is?« De dieven schrikten en zeiden: »Spreek toch zachtjes, dat ze niet wakker worden.« Maar Duimpje deed of hij 't niet hoorde en schreeuwde weêr: »Wat wil jelui?
Toen nam ze Abraham bij zich en sprak ernstig met hem op een avond, dat de professor in de club was. Ze legde hem uit, zoo duidelijk en openhartig als zij kon, wat ze van dit dominé's verzinsel: het aannemen, dacht.
De kunst om lezers te lokken, verstaan de kroegbazen in 't vak beter dan de dominé's. Alleen de jachten in Afrika boeiden. Maar overigens niets. Ik herinner me heel goed, dat ik het telkens probeerde, maar telkens moest ik het weer opgeven. Toen heb ik ervaren, dat men een groot kwaad doet, met het vrome en leerzame ongenietbaar te maken.
"Zoo zullen we dominé's vrouw niet uitleiden." Ze nam haar witte zakdoek en spreidde deze vroom over de kist. Allen bogen het hoofd, angstig en berustend tegelijkertijd om het wonder, dat 's menschen leven is. Westerschouwen, Westerschouwen, het zal u berouwen
Mijnheer verklaarde "veel van den godsdienst te houden, want wat zou er zonder godsdienst van de maatschappij worden!" maar hij kon "het geteem van de dominé's in deze stad niet aanhooren"; voor mevrouw "tochtte het in de kerk al te verschrikkelijk"; en wat Henriette betrof, zij ging wel, maar "zag er geen noodzaak in er sleurwerk van te maken".
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek