Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Plotseling deed zich een dof gebrom hooren en vertoonde zich een hond aan den voet van den snellen oever, met geopenden bek, gereed om een sprong te nemen. "Dingo!" riep Harris. "Dezen keer zal hij me niet ontsnappen!" antwoordde Negoro. Dingo was op het punt zich op hem te werpen toen Negoro, Harris het geweer uit de handen rukkend, driftig aanlei en vuur gaf.
Weldra maakte hij zich een derden vriend. Dit was Dingo. Wij zeiden reeds dat Dingo geen zeer gezellige hond was. Dat kwam misschien ook veel omdat het gezelschap aan boord van de Waldeck hem niet bijzonder beviel. Met dat van den Pelgrim was het een heel andere zaak. Jack wist waarschijnlijk het hart van het schoone dier te treffen.
Dicht van haar, met een langen, dikken en rechten staart als de staart van een leeuw, donker vaal van kleur, had Dingo alleen aan zijn snuit eenige plekken van een witachtige tint. Dit dier kon in een vlaag van kwaadheid geducht worden en men kan licht begrijpen dat Negoro volstrekt niet ingenomen was met het onthaal van dit krachtig staaltje dezer hondennatuur.
Dingo sliep zeker ergens in een hoek, want hij blafte niet, zooals gewoonlijk. Negoro bleef, altijd zwijgend, een half uur lang den horizon waarnemen. Lange golven volgden elkander op, zonder nog in botsing met elkander te komen. Evenwel waren zij hooger dan met de kracht van den wind overeenkwam.
En dan dunkt mij dat die hond die aan de deur van een klooster aanbelde om zich meester te maken van den schotel die bestemd was voor de arme voorbijgangers, en die andere, die met een van zijn natuurgenooten belast was om den anderen dag het spit te draaien en die weigerde dezen post waar te nemen als 't zijn beurt niet was, dat deze honden, zeg ik, hooger verstandelijk ontwikkeld waren dan Dingo.
Dingo zou die beesten in eens ophappen!" "'t Doet er niet toe," antwoordde Jack, al geeuwende, "guara's zijn toch wolven, omdat men ze wolven noemt!" En daarop sliep Jack gerust in, in de armen van Nan, die tegen den stam van den mangoboom zat geleund. Mevr. Weldon, bij haar uitgestrekt, gaf haren kleinen jongen nog een kus en ook h
Mocht Dingo nu echter niet gezellig zijn, ondeugend was hij niet. Hij scheen eer treurig te zijn. De oude Tom had aan boord van de Waldeck opgemerkt dat hij niet bijzonder op de zwarten gesteld was. Hij zou hen juist geen kwaad gedaan hebben, maar stellig ontweek hij hen.
Er is een zekere Dingo, die niet veel van je schijnt te houden. Wat heb je dat dier toch gedaan?" "Niets," antwoordde Negoro, "maar 't zal niet lang duren of ik zal 'm een kogel door zijn kop jagen." "Zooals jij er een van Dick Sand zoudt gekregen hebben, als je maar een klein stukje van je persoon op twee honderd passen van zijn geweer hadt laten zien.
De kleine Jack vertelde hun toen wat er gebeurd was. Dingo kende zijn letters! Dingo kon lezen! 't Was zeker, want Jack had het gezien! Dick Sand Wilde de twee blokjes opnemen, om ze aan zijn vriend Jack terug te geven, maar Dingo liet zijn tanden zien. Evenwel gelukte het den leerling weder in het bezit van de twee blokjes te komen en hij voegde ze weer bij de anderen.
Nu draaide Dingo sedert eenige oogenblikken om den jongen heen, toen hij plotseling bleef staan. Zijn oogen vestigden zich op een punt, zijn linkerpoot werd in de hoogte gelicht, zijn staart bewoog zich krampachtig. Daarna wierp hij zich eensklaps op een der blokjes, pakte het in zijn bek en legde het op eenige schreden van Jack op het dek neder. Dit blokje had een hoofdletter, de letter S.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek