Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Wat hier van zij, de hond toonde altijd dezelfde vijandschap tegen den kok en ongetwijfeld zou hij er niet best afgekomen zijn, zoo hij van den eenen kant geen hond geweest was die van zich af kon bijten en van den anderen kant niet beschermd werd door de sympathie van de geheele equipage. Negoro vermeed dus meer dan ooit zich in tegenwoordigheid van Dingo te bevinden.
Een daarvan is zoo tam geworden als een Hond, de andere is wild gebleven; de eene heeft, wat een zeer opmerkelijk feit is, mettertijd op de gewone wijze leeren blaffen en maakte in den regel gebruik van deze aangeleerde spraak, b.v. wanneer een deur in de nabijheid van zijn kooi geopend werd; de andere Dingo daarentegen huilde met langgerekte, lachende geluiden als een Jakhals, op dezelfde wijze geaccompagneerd door het dier, dat blaffen kon; beide voerden dus een huil-duet op.
Nauwelijks echter hadden de mannen zich van het schijnbaar levenlooze lichaam verwijderd, toen zij tot hun verrassing het dier zagen opstaan, zich afschudden en zich zoo schielijk mogelijk naar het woud begeven. Alle mogelijke middelen worden toegepast om den Dingo uit te roeien. De hand van een ieder is tegen hem. Men schiet hem, vangt hem in vallen en vergiftigt hem met strychnine.
Deze meening vond o. a. steun in de omstandigheid, dat de Dingo met uitzondering van eenige Vleermuizen en op Muizen gelijkende Knaagdieren het eenige Zoogdier van Australië is, dat niet tot de Buideldieren of Kloakdieren behoort.
"Veel ophebben met kakkerlakken en een hekel hebben aan honden!" riep kapitein Hull uit. "Hoe is 't mogelijk, mijnheer Benedict!" "Een goede hond toch!" zei kleine Jack, die den grooten kop van Dingo in zijn handjes nam. "Nu ja, 'k heb niets tegen den hond!..." antwoordde neef Benedictus. Maar dit zal 'k je zeggen.
Op de oostkust van Afrika tusschen 4° en 6° Z.B. en ongeveer tien dagreizen het binnenland in, komt, naar Erhard mededeelt, een half-getemde Hond voor, die volgens de verzekering der inboorlingen van een dergelijk wild dier afstamt. Layard bericht, dat hij een Kafferhond heeft gezien, die zeer veel op een Eskimo-hond gelijkt. In Nieuw-Holland komt de Dingo zoowel tam als wild voor.
"Zeer vreemd, dat is zeker!" mompelde Mevr. Weldon. "Wat doet Negoro?" vroeg zij. "Hij doet, wat Dingo doet," antwoordde Dick Sand. "Hij komt, hij gaat!.... Maar in alle geval, is hij hier vrij. 'k Heb het recht niet meer hem bevelen te geven. Zijn dienst is geëindigd met het stranden van den Pelgrim!"
Daar zagen zij Dingo onbeweeglijk als een staande hond, steeds blaffende. Blijkbaar zag of rook hij een inboorling. En werkelijk had de hond het dezen keer niet tegen Negoro, zijn vijand aan boord. Van achter den laatsten hoek van den rotsachtigen oever kwam een man te voorschijn. Hij naderde voorzichtig en trachtte door vriendelijke gebaren Dingo te doen bedaren.
Op dat oogenblik liet Dingo, nog altijd met zijn pooten op de reeling, een jammerlijk geblaf hooren, dat op bijgeloovige menschen een ongunstigen indruk zou gemaakt hebben. Dit geblaf deed zelfs Mevr. Weldon ontstellen. "Dingo," zei ze, "Dingo! moedig je op die wijze je vrienden aan? Kom, een helder, vroolijk geblaf!"
"Wel zeker, nicht Weldon, 'k Ben zoo gelukkig geweest een van die nieuwe staphylini machtig te worden, die tot nog toe slechts eenige honderden mijlen verder, in Nieuw-Caledonië, gevonden werden." Op dit oogenblik kwam Dingo, die met Jack speelde, al springende, wat dicht bij neef Benedictus. "Voort! voort!" zei deze, het dier wegduwende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek