Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Doch opnieuw wierp Dingo zich op de twee zelfde letters en legde ze weer ter zijde. Dezen keer zette hij er zijn pooten op en scheen vast besloten ze te houden. Wat de andere letters van 't alphabet aangaat, zij schenen voor hem niet te bestaan. "Dat is vreemd!" zei Mevr. Weldon. "Werkelijk zeer zonderling," antwoordde kapitein Hull, die de twee letters met aandacht bekeek. "S. V." zei Mevr.
Hij liep weder op het dek, speelde met Dingo, en vond ongetwijfeld dat zijn vriend Dick zich minder dan vroeger met hem bemoeide, maar zijn moeder had hem aan het verstand gebracht, dat hij den leerling niet van zijn bezigheden moest aftrekken. Jack had genoegen met deze redenen genomen en stoorde "kapitein Sand" niet meer. Zoo ging het met de zaken aan boord.
't Verwondert me dus wel, dat, nu zijn meester er niet bij is, zoo al de reiziger Samuel Vernon ooit zijn meester geweest is Dingo die twee letters heeft kunnen onderscheiden." "Dat is werkelijk zeer verwonderlijk," zei kapitein Hull. "Maar u moet bedenken, dat er hier slechts sprake is van twee letters, twee bijzondere letters, en niet van een woord dat in 't wild gekozen wordt.
Onder welke omstandigheden nu het dier geleerd heeft ze te onderscheiden, kan ik niet verklaren, maar, nog eens, hij kent ze ongetwijfeld en kijk, hij brengt er zijn poot bij en schijnt ons uit te noodigen ze met hem te lezen." En werkelijk kon men zich niet in het doel van Dingo vergissen. "Zou Samuel Vernon dan alleen geweest zijn, toen hij het kustland van den Congo verliet?" vroeg Dick Sand.
Negoro had zoo even het matrozenverblijf verlaten en richtte zich naar de voorplecht, met het blijkbare doel om evenals de anderen, de manoeuvres van de walvischsloep gade te slaan. Dingo vloog op den kok toe, ten prooi aan de grootste, doch tevens aan de meest onverklaarbare woede. Negoro pakte een handspaak en nam een verdedigende houding aan.
"Maar zeker is het dat Dingo doet alsof de man dien hij verfoeit, weder dicht bij is ons!" Daarna viel hij zich in de rede, om den hond te roepen die aarzelend naar hem toe kwam. "Wel," zei hij, "Negoro, Negoro!" Dingo beantwoordde dit met een woedend geblaf. Deze naam had de gewone uitwerking op hem, en hij sprong vooruit, alsof Negoro zich achter het kreupelhout had verscholen.
Dit kreeg al spoedig pleizier om met den kleinen jongen te spelen, wien dit spelen zeer beviel. Men zag gauw dat Dingo een van die honden was die veel van kinderen houden. Nu deed Jack het dier nooit kwaad.
Weldon en de kleine Jack te paard; daarna Nan en Tom. Achteraan werd de marsch gesloten door Actéon, gewapend met een vierde remmington-geweer en door Herkules met een bijl in den gordel. Dingo liep heen en weer en zooals Dick Sand deed opmerken, altijd als een hond die een spoor zocht.
Negoro hoorde het zeker, want een onweerstaanbaar gevoel drong hem buiten de kombuis, en hoewel hij den hond moest vreezen, ging hij bijna dadelijk over de verschansing hangen. Zeer gelukkig voor hem, merkte Dingo, wiens droevig geblaf steeds tot dat land gericht was, hem niet op. Negoro scheen zich over de woeste branding volstrekt niet ongerust te maken. Mevr.
Op dit oogenblik sprong Dingo, die op het dek heen en weder liep, naar voren en deed, met den kop naar de kust gewend, een klaaglijk geblaf hooren. Men zou gezegd hebben dat de hond dit strand herkende en dat zijn instinct hem een smartelijke herinnering in het geheugen terugbracht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek