Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
De wind was aan het afnemen en de Pelgrim zou slechts zeer weinig afdrijven, terwijl zijn equipage zich in volle zee bezighield. De walvischsloep aan stuurboordszijde werd dus dadelijk gestreken en de vier matrozen bemanden het ranke vaartuigje. Howik reikte hun twee van die lange werpspiesen over, die als harpoenen moeten dienen en daarna twee lange lansen met scherpe punten.
Daarna begaven allen zich naar het voorschip, om toch vooral niets van al de belangwekkende tooneelen eener dergelijke visscherij te verliezen. De walvischsloep stak van boord en begon onder de krachtige riemslagen van haar vier riemen zich van den Pelgrim te verwijderen. "Pas goed op, Dick, pas goed op!" riep kapitein Hull een laatste maal den leerling toe.
Zij waren zelfs te laat gekomen om de bemanning der walvischsloep, hunne ongelukkige verwonde, maar nog levende makkers op te nemen, en den romp van den Pelgrim te stellen tegenover de geduchte slagen van den walvisch! Kapitein Hull en zijne matrozen waren voor altijd verdwenen! Toen de schoenerbrik op de plaats van het onheil was aangekomen, viel Mevr.
Toen een kwartier later Dick Sand zich met de negers in de boot geworpen en het tooneel van het ongeluk bereikt had, waren alle levende wezens verdwenen. Eenige overblijfselen van de walvischsloep was alles wat er op de oppervlakte der bloedroode golven was overgebleven.
"Maar om hem te naderen, moet ik vast eene walvischsloep ter uwer beschikking stellen?" hernam de kapitein. "Zeker kapitein." "Dan zet ik het leven van mijne matrozen op het spel." "En het mijne!" antwoordde de harpoenier dood eenvoudig. Om twee uur des morgens verscheen het licht op nieuw, maar minder helder, op vijf mijl in den wind van de Abraham Lincoln.
Een vreeselijke slag met den staart van het monster had de walvischsloep van onderen getroffen. De boot, met onweerstaanbaar geweld in de lucht geslingerd, viel in drie stukken neder, te midden der golven, die door de sprongen van den walvisch met woest geweld tegen elkander aanbotsten.
Negoro had zoo even het matrozenverblijf verlaten en richtte zich naar de voorplecht, met het blijkbare doel om evenals de anderen, de manoeuvres van de walvischsloep gade te slaan. Dingo vloog op den kok toe, ten prooi aan de grootste, doch tevens aan de meest onverklaarbare woede. Negoro pakte een handspaak en nam een verdedigende houding aan.
Maar.... wist neef Benedictus welke verandering aan boord had plaats gehad van het oogenblik af dat kapitein Hull en zijn metgezellen op die noodlottige vangst van den walvisch waren uitgegaan? Ongetwijfeld. Hij was zelfs aan het dek, toen de Pelgrim in het gezicht kwam van de overblijfselen der walvischsloep. De equipage van de schoenerbrik was dus onder zijn oogen omgekomen.
Welk grooter noodlot nog had den ongelukkigen kapitein Hull, gewoonlijk zoo verstandig, aangespoord om alles op het spel te zetten, teneinde zijn lading aan te vullen? En welke ramp, vreeselijker dan deze, kon er opgeteekend worden in de jaarboeken van de groote visscherij, waarbij geen enkel matroos van de walvischsloep had kunnen gered worden! Ja! het was een vreeselijk noodlot!
Zijn huid, van een geelachtig bruin, was als bezaaid met talrijke vlekken van donkerder kleur. Het ware inderdaad jammer geweest, na een gelukkigen aanval bij het begin, in de noodzakelijkheid te zijn zulk een rijke prooi te laten varen. De vervolging, of liever het op sleeptouw nemen was begonnen. De walvischsloep, met de riemen "op", snelde als een pijl op den rug der golven voort.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek