Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Kapitein Hull stapte de verschansing over, liet zich langs de valreep zakken, en stapte voor in de boot. Mevr. Weldon, Jack, neef Benedictus, Tom en zijn kameraden riepen den kapitein geluk en een laatst vaarwel toe. Dingo zelfs, die op zijn achterpooten ging staan en zijn kop boven de reeling uitstak, scheen de equipage vaarwel te zeggen.
Dat drommelsche dier heeft de hoop teleurgesteld, die 'k bij zijn eerste ontmoeting had." "Maar, lieve Hemel!" riep Mevr. Weldon uit, "had je dan gehoopt hem te kunnen rangschikken in de orde der tweevleugeligen of in die der vliesvleugeligen?" "Neen," antwoordde neef Benedictus ernstig. "Maar is die Dingo, die van Nieuw-Zeelandsch ras is, niet gevonden op de westkust van Afrika?"
Dingo, een prachtig, sterk dier, grooter dan de honden der Pyreneën, was dus een fraai specimen van het ras der bulhonden van Nieuw-Holland. Als hij overeind ging staan en zijn kop naar achteren wierp, kwam hij in grootte met die van een mensch overeen. Zijn vlugheid, zijn spierkracht maakten er een van die dieren van die zonder aarzelen jaguars of panters aanvallen en een beer durven staan.
Ook in het vooruit sprak men er over, maar men maakte daar niet dezelfde gevolgtrekkingen. Daar, in het matrozenverblijf, ging Dingo eenvoudig door voor een hond, die kon lezen en misschien zelfs beter schrijven dan één matroos aan boord. Zoo hij niet sprak, dan had hij daar waarschijnlijk goede redenen voor.
Dingo, dit was de naam van den hond, behoorde tot het ras van bulhonden, wier oorsprong op Nieuw-Holland wordt gevonden. Niet in Australië evenwel, had de kapitein van de Waldeck hem opgedaan. Twee jaren vroeger had men Dingo, half dood van den honger, zwervende ontmoet op het westelijk strand van de kust van Afrika, in den omtrek van de monding der Congo-rivier.
Jack galoppeerde dus, op den rug van den hond gezeten, die het gaarne toeliet en inderdaad woog Jack voor hem niet meer dan de helft van een jockey voor een renpaard. Maar wat een bres elken dag in den voorraad suiker der kombuis! Dingo werd weldra de lieveling van de geheele bemanning.
Maar de hond blafte niet meer, liet zich op zijn pooten neervallen en kwam langzaam naar Mevr. Weldon toe, wier hand hij vriendelijk likte. "Hij kwispelstaart niet!" mompelde Tom. "Een slecht teeken! Een slecht teeken!" Maar bijna op hetzelfde oogenblik richtte Dingo zich op en barstte in een woedend gehuil uit. Mevr. Weldon keerde zich om.
Als eenige Huishonden een Dingo zien, vallen zij op hem aan en scheuren hem aan stukken; hetzelfde lot valt den verdwaalden Huishond ten deel, als hij onder de Dingo's geraakt. Voor den mensch neemt de Dingo geregeld de vlucht, wanneer hiervoor nog tijd is.
Neen! die Dingo verdient den lof niet die hem wordt toegezwaaid, en als hij zoo sterk in 't alphabet is, dan behoort hij ongetwijfeld tot een ras van bulhonden, dat in de classificatie van de zoölogische wetenschap nog geen plaats gevonden heeft, den 'canis alphabeticus' van Nieuw-Zeeland!"
Het leed geen twijfel of er was iets gaande. "Dingo heeft een levend wezen geroken, een mensch of een beest," zei de leerling. "In alle geval is het Negoro niet," deed Tom opmerken, "want dan zou Dingo woedend blaffen." "Als het Negoro niet is, waar zou hij dan toch kunnen zijn?" vroeg Mevr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek