Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Dan zou ik, zeide Demea, een weinig verbolgen; en béter dan zij, u hebben willen waarschuwen voor die zelfde heksen en u een filter hebben willen geven, die onthekst, wie ook behekst is geworden.... Kom dan binnen, lieve Demea, noodde ik; want het terrein is nu vrij.... en door jou laat ik mij gaarne beheksen en ontheksen beiden.
Ben je al een heks, al ben ik nog niet in Thessalië?? Mijn moeder was een heks! riep Demea. En een heks zal ik worden als zij, wanneer de groote Bok mij roept! Kom, kom! Ik kon niet weêrstaan.
Zij veronwezenlijkte als een tooverdamp. Zij deed de vervoerende heiligschennis op de heilige plek van Delfi. Ik was mijzelve niet meer: Demea! riep ik en opende de armen. Demea's armen sloten zich om mij rond. Zij nam mij als op in de dronkenschap van haar dans.
Zoodra ik echter gebalkt had, schrikte Demea, op het koord. En afgesprongen, in hare gouden looveren omgoten en met hare gazen libellevleugelen, liep zij in grootste verwondering naar ons toe, bleef voor onzen troon en tafel staan en blikte mij diép in de oogen. En nu zag ik, dat zij werkelijk ontstelde en zij riep, als Charis geroepen had: Charmides! Maar Charis schrikte op.
Dat je mij lief hebt, Charmides, als een man, die je weêr worden zult, en dat je niet Charis lief hebt, voor wie je nooit anders dan een ezel zal blijven, dwazelijk getuigd als een bruidegom, die nooit gemaal, nooit gemaal zal worden! Charmides, Charmides, knik! Ik knikte niet, ik schudde mijn kop van neen. Vervloekte Charmides! riep woedend Demea.
Zij voerde mij, ter zijde van de herberg, oogenblikkelijk in een verwilderd woud. De wind ruischte klagelijk door de takken en boven ons zeilde de maan de drijvende witte wolken in en uit over den hemel der nacht. De schaduwen lagen, slechts even doorschemerd, ter zijde van het pad als groote, zwarte monsterbeesten gestapeld.... Heks!! riep ik. Demea!
Ik lichtte den voorhang op en herkende Demea. Wat is er, Demea....? Heer, zeide Demea; als ik niet gezien had, dat Fotis, die minne herbergmeid, in uw reiswagen was binnen geslopen.... Om mij te waarschuwen, zeide ik; voor de heksen van Thessalië....
Ik herkende hen als de reizende kunstenmakers, die op het herbergplein te Delfi hunne kunsten hadden vertoond en van verbazing zat ik te staren, toen plotseling ik Demea herkende, met hare beide dansgenooten.
De sterren schenen te regenen in een vloed van vuur over de ruïne van den Tempel en uit de maan vloot een zilveren zee en overgolfde hemel en aarde. Toen ik bij kwam, bood Demea mij een albasten fiool, zoo lang en smal als een vinger.... De filter.... zeide zij; die onthekst.... Geef ik je geld? vroeg ik en nam de fiool. Purper en parels! lachte zij.
En zij riep, hare armen om mijn hals: Wat wil die koorddanseres! Wil zij mij mijns bruidegoms liefde ontstelen! Ik ben ijverzuchtig! Ik wil niet, dat zij ons nadert! Maar Demea, die zich herstelde, riep: O, lieflijke bruid, vergeef uw dienares en uw slavin!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek