Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
"Jongeheer!" begon mevrouw Deluw, bevende van woede. "Is Willem hier niet?" vroeg de opgeschoten knaap, imperturbabel. "Neen, jongeheer!" antwoordde mevrouw Deluw, "en al was hij hier, Willem mag niet omgaan met een jong mensch, die me dochter toe durft spreken, op een manier, die ... die ... die is, zoo als u gedaan heeft...."
Deluw!" vroeg mevrouw Bruis, toen haar goedhartige echtgenoot, acht dagen daarna, aan hare zijde van de vermoeienissen der reis zat uit te rusten, zich verkwikkende aan een groot glas rijnschen wijn met bruisend fachingerwater en suiker. "Ben je daar prettig ontvangen? Was hij niet opgetogen u te zien? Heeft hij een lieve vrouw en mooie kinderen?" "Mijn vriend Dr.
"Neem me niet kwalijk, mijnheer," zei mevrouw Deluw middelerwijl op hare beurt tot den binnengekomene, "ik ben zoo van me streek; ik ben mezelve niet." En om het te bewijzen viel zij op een stoel neder. "Ik geloof dat het goed zal wezen dat ik eens in de lucht ga," ging zij voort. "Gêneer u niet, mevrouw!" zei de uit de koets gevallen academievriend van haar echtgenoot.
Hij keek smachtend de straat door, of er ook nog een jongen was, die hem derwaarts brengen kon; maar niemand deed zich op. De meid verwaardigde zich intusschen de vereischte inlichting te geven, en de heer Mr. H.J. Bruis trok naar het Buiten van Dr. Deluw. Toen hij een huis of wat verder was, bemerkte hij pas, dat hij zijn jas nog over den arm en zijn valies nog in de hand droeg.
"Het zal mijn tijd worden, mevrouw!" zei de heer Bruis, zich houdende alsof hij niets gehoord had en uit een diep gepeins ontwaakte. "Groet uw man nog wel hartelijk, maar het wordt wat laat. Dank uwe vriendelijke receptie! Je dienaar, juffrouw Deluw; dag, jonge heeren!"
Deluw tot de dienstmeid en daarop tot zijn vriend: "Ik denk niet dat het veel te beduiden zal hebben. 't Is miserabel in ons vak, dat de menschen je om alle wissewasjes laten halen."
Ik zou hem onrecht doen, indien ik zeide dat de heer Bruis de onderrichtingen van Grietje vergeten had, vermits hij er in zijn drift weinig naar had geluisterd. Hij moest "eerst een eindweg den singel op, dan een laan in, dan rechtsomslaan, totdat hij aan zoo'n wit paaltje kwam: dan weer links-, en dan weer rechtsom, en dan was hij in de Meester-Jorislaan". "En het Buiten van Dr. Deluw?"
Deluw weer binnenkomende, daar hij het noodig achtte voor den vreemdeling de misdaad te noemen van zijn zoon, opdat deze hem niet voor een onrechtvaardig en hardvochtig vader houden zou. "Mag ik vragen?"... "Buikje!" riep de goedhartige dikkerd, met een gullen lach op zijn purperen wangen. Nu, het woord buikje, diminutief van buik, is een zeer bekend woord; althans voor een geneesheer.
"Ja somtijds, als 't reis niemendal te pas komt," antwoordde Dr. Deluw.
"Verschoon mij, mevrouw," zei de heer Bruis, "ik ken er niemand, dan mijnheer uw man; schoon onze kennis al wat verjaard is," voegde hij er zuchtend bij. "Dat gaat zoo," zei mevrouw Deluw; "nog een kopje thee?" "Dank u, dank u!" Mevrouw Deluw stond op, neeg, en verklaarde, "dat mijnheer haar wel een oogenblik zou willen excuseeren"; waarop zij vertrok.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek