Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Jansje en de heer Bruis, het slingerende paadje volgende, kwamen op dit oogenblik aan den waterkant, en werkelijk zat daar, onder een klein treurcypresje, op een smal gazonnetje, de oudste dochter van zijn vriend Deluw, op een groene tuinbank, met handschoentjes aan, een boek in de hand en een hondje aan hare voeten "Buitentje te spelen", zich ergerende dat er in het laatste uur niemand aan den overkant voorbij was gegaan, en dat er geen mensch in de trekschuit gezeten had.
Het was Dr. Deluw, zijne beminnelijke gade, en zijn bloeiend kroost. "Ik wil niet," gilde de jongen, den stoel omschoppende, die het dichtst bij stond. "Oogenblikkelijk!" schreeuwde de vader, schor van woede, "of ik bega een ongeluk!" "Bedaar, Deluw!" smeekte de moeder: "hij zal wel gaan."
Deluw dacht dat hij een krankzinnige voor zich zag, en daar hij pas zeer boos was geweest, stond hij op het punt om het andermaal te worden, vermits het toch in ééne moeite door kon gaan, en hij het waarlijk anders zeer zeldzaam en niet dan met veel moeite werd. "Wat belieft u, mijnheer?" "Wel, hebje dan niet met Buikje gegeten?" De heer Dr. Deluw herinnerde zich geen ander eten dan met zijn mond.
"O!" zei Mina, en haar vingers trilden zenuwachtig over haar boek, dat zij eigenlijk aan stuk zat te maken: "O! het is naar, dat het hier zoo onvrij is." Op dat oogenblik werd haar naam met eene half ingehouden stem uitgeroepen. "Je wordt geroepen, kind!" zei mevrouw Deluw. "Neen, mama," zei Mina, en scheurde den omslag bijna van het boek af.
Deluw maakte zich gereed om naar dit wissewasje van mevrouw Van Alpijn te gaan zien. "Het zal wel anderhalf uur aanloopen eer ik terug kan zijn," zei hij, op zijn horloge kijkende; "vind ik u dan nog hier?" "Ik weet het niet," zei Bruis, die stellig plan gehad had dien nacht in de ongenoemde stad bij zijn vriend te logeeren; "ik wou zien dat ik van avond nog verderop kwam."
Deluw, wijflief! heeft een heelen mooien theetuin, een vrouw, twee zonen en twee dochters, waar hij veel pleizier aan beleeft, vooral aan de oudste dochter." Toen roerde hij nog eens in zijn groot glas wijn, fachingerwater en suiker, en dronk het in ééne teug uit. Verre Vrienden.
Mevrouw Deluw meende dat deze opmerking de verdiensten van haar welp verkleinde. "Het scheelt veel, mijnheer!" antwoordde zij, "hoe men van die gelegenheden profiteert; en mijn dochter studeert veel, studeert eigenlijk altijd. Haar grootste genoegen is studeeren; en ze houdt zich ook niet op met al die dingen, waar een meisje van haar jaren anders gewoonlijk pleizier in heeft."
"Ja, maar daarom kan ze der wel niet in zijn," zei de juffrouw, sloot haar bovendeur, en zulks met te meer haast omdat haar witte poes zich juist gereed maakte over de onderdito te springen, en liet den heer Bruis alleen, om, indien hij wilde, in stilte te gissen naar het verschil der termen "thuis", en "der in". Hij zou, indien hij er geduld toe had gehad, begrepen hebben dat "thuis te zijn" een plicht was, der meid door de familie Deluw opgelegd, waarvan "der in" te zijn, naar haar eigene uitlegging, slechts een klein gedeelte uitmaakte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek