Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Ze hijgde en deed schrikkelijk geweld om haar reutelende woorden over haar tonge te stooten. Ze hakkelde: De moeder van dees kind?... Van dees kind?... Ze schudde hem en prentte hare nagels in zijn kleeren. Ze wou 't hem doen uitspreken, uit zijn mond vernemen de waarheid, die ze nooit had durven aanzien en die nu oprees, vreeslijker dan ze had kunnen vermoeden. Ze riep: Spreek ... maar spreek!
Maar het heeft God behaagt, bij wiens genade hij kunstenaar geboren is, dees uiterste maal het kind te redden, dat hij met de schranderste weelde en de goddelijkste teergevoeligheid had bedeeld, te redden voor de branding der eeuwige duisternissen. Men mag zeggen dat in Doxa het licht is opgegaan.
Geleidelijk voortmijmerend, kon ze op een ende 't zicht van dees misdadig huis verlaten; ze sliep, oververmoeid, in en droomde van den markies, van zijn zonderlinge gewoonten, van zijn wapens met kronen en klauwende leeuwen.... en ze vond het zoo plezierig dat hij een pruike droeg en dat het witte steertje, ommekrullend, daar boven zijn krage gestadig met een gele lintje aan 't vlaggelen was....
Ze tuurde naar 't kille gezichte van Ursule, daar roerloos rustend tegen de hooge leuning van haren stoel, schoon-gelijk van weerskanten en effen lijk gladde marmersteen, even hard ook en zonder warmte van binnen. Ze voelde wel dat ze met hare vroolijke zinnetjes kwam zonder uitslag aanstooten tegen de roerlooze vlakten van dees gewillig gelaat.
Ons afscheit was, hy zou Verzeker op dees uur alhier zich laten vinden. Vondel, Gysbrecht van Aemstel. Het was reeds schemeravond, eer de Ambtman, van zijn tocht naar Sonheuvel te Tiel terugkwam.
Hij liet zachtjes de deur toeflappen, en ging haastig een stoel zijwaarts schuiven die den weg verhinderde naar het hoekje, waarheen Ernest gebaarde zich te willen richten. De shop had het op dees uur niet erg druk. Een tiental heeren zaten links en rechts bij groepjes of alleen.
Opdat u niets ontbreekt, Uw rechterhand nu eens in uwen boezem steekt, En trekt ze weder uit. Mijn hand is stijf en kromme, Melaatsch, gelijk de sneeuw. Wel, drukt nu weder omme Uw ongeloovig hart. Ze is zuiver, rein en klaar. Gelooven zij dan niet dees teekens wonderbaar, Met vochtig water sprengt de vloer die gij bewandert , 't Wordt in roodverwig bloed door mijne kracht veranderd.
Goedele stamelde: Slecht nieuws.... 't Is van Wiezeken, niet waar? Wiezeken is aan het sterven. Ze zaten nu allebei rechtover mekaar, in stilte te schreemen. In langen tijd had Ursule zoo 'n ware emotie niet gehad en ze verwonderde zich dat dees waarachtige droefheid, die haar week maakte en afmatte, haar zacht was en deugdelijk.
Mooi klinkt vooral en als ge in de buurt van Canne komt, moet ge het door een inwoner eens laten zeggen!: "Zoe min es 't noe in zomerhits kaan snieë En 't nach kaan zijn in volle dageschijn, Zoe min mag geer gebruuk en wet versmieë En zal dees vrouw zich vrijgesproke zien."
Hij zei 't ronduit. De regeering was onrechtveerdig, of zij wilde niet rechtveerdig genoeg zijn. Elkendeen moet te eten krijgen. Maar elkendeen moet werken, ronkte Rik, en dees zijn opgestookte leeggangers. Ja, sprak Ursule, kort en hard. Sebastiaan peinsde ook dat de volksbeweging de maatschappij tot het uiterste kwaad leiden zou. Wij zullen nooit en nievers allen tegelijk gelukkig zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek