Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Zij vertrok zonder groeten, met een gezicht, dat rood was van gramschap, en met kousen, waar bij elken voetstap het water uitsijpelde. Een paar dagen later had het gesneeuwd, en geen beetje ook. De sneeuw lag wel een voet dik, en was hier en daar tot heele bergen opgewaaid. Dik vond het prachtig.
Want dit gevoel leek op dat van een liefhebber voor zijn oud-porseleinen kopjes en precieus-broze beeldjes. Graag hanteerde hij zijn emoties en sensaties en bekeek ze met koesterende aandacht. Maar dikwijls ook voelde hij zijn eigen handen die er mee omgingen, plotseling dik en log, vond hij zich een eenvoudige goeie-jongen, werkzaam en veel-over-hebbend voor zijn vrinden en daarmee uit.
Het leder in deze streken is stevig, dik en buigzaam, en daardoor zeer geschikt voor het vervaardigen van paardentuig en zadels.
Hij nam zich vast voor niet te rusten, voordat hij de voorwielen aan een beweegbaren as verbonden had, zoodat hij de auto sturen kon, en dan nog wilde hij er een rem aan hebben. Toen Dik 's avonds het geval aan Jan's Grootvader vertelde, moest deze er ook braaf om lachen, en hij kwam tot de conclusie, dat Jan ook een bizonder kind was en dat was-ie! Negende Hoofdstuk.
In dezen tijd zijn zij tamelijk vet en dik; vooral de jonge Vogels leveren dan een smakelijk gerecht op; op hen wordt daarom ijverig jacht gemaakt. De gevangen rijstvogels worden alleen door de vogelhandelaars, die ze naar Europa zenden, in 't leven gehouden."
Bij wien zullen we het doen?" "Bij vrouw van Aken!" riep Bruin. "Dank je!" zei Dik. "Weet je, bij wien? Bij den veldwachter. Dan hebben we er eer van. Dat is in elk geval geen oude vrouw." "Maar dan ga ik niet meê," zei Bruin. "Dat dacht ik wel!" riep Dik. "Jij plaagt liever oude menschen, niet waar? Ga jij maar naar huis, Boontje, jij hoort er ook eigenlijk niet bij. Komt, wie gaat er meê?"
Ze zat sprakeloos in de zure rookdampen toe te kijken, bleef in de vouwen van haar mantel rond de marmeren bladen van tafels en bij de vergulde pijlers, dik behangen met jassen, pelissen en hoeden. 't Verveelde haar gauw. Ernest, zei ze, ik word onverdraaglijk. Het beste is nog dat ge mij naar huis brengt. Hij glimlachte geduldig en hielp haar weer in de koets.
Niets anders dan armoede en ellende. In vijf weken hebben we nu al geen cent ontvangen, en als er geen hulp komt, weet ik niet, waar het belanden moet. O, Dik, 't is verschrikkelijk!" "Ja, zeg dat wel. 't Is verschrikkelijk! Maar waarom vraag je niet eens hier of daar hulp! Er wonen toch menschen genoeg in het dorp, die wel wat missen kunnen.
Wie weet, hoeveel geld hij heeft, en nu zulke arme menschen bij ziekte en kou op straat te willen zetten. 't Is onmenschelijk!" "Juist zoo!" zei Dik. "Maar het zal niet gebeuren, Piet. Ik heb al dikwijls hooren vertellen, dat hij erg bang van aard is, vooral 's avonds, en op de heks heeft hij het in 't geheel niet begrepen.
"Hè ja, nu moest ik ook nog een wagen hebben," zei Jantje begeerig. "Wat zou ik rijden." Vol teederheid liet hij zijn beide handen langs het lichaam van zijn bok glijden, en hij streelde het korte staartje. De bok scheen het in 't geheel niet onpleizierig te vinden, en deed niet anders dan eten. "Zou ik er zoo ook op kunnen rijden?" vroeg Jantje. "Wel ja, ik denk het wel," zei Dik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek