Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Zie, dat overtrof de stoutste verwachtingen, de meest buitensporige droomen van den armen drommel. Hij wist niet hoe hij zijne dankbaarheid zoude te kennen geven. Hij danste van vreugde, hij lachte en weende te gelijker tijd. "Ik geloof dat je een goede jongen bent, Makatit," zei Cyprianus. "En ik geloof dat je een beetje Engelsch verstaat.... Maar kan je geen enkel woord spreken?"
Dat alles deed eenigen tijd verloren gaan, en de zon stond reeds hoog boven den horizon, toen de drie jagers naar het kamp terugkeerden. Toen zij daar evenwel aankwamen, was hunne verwondering groot!.... Want Bardik was er niet meer. Wat was er gedurende de afwezigheid van Cyprianus en van zijne beide makkers in het kamp voorgevallen?
In een groot laboratorium te Parijs zou zulk eene proef binnen twee uren, nadat ze ontworpen was, in vollen gang zijn; te midden van dat half wilde land had Cyprianus niet minder dan drie weken noodig, om zijn ontwerp tot een begin van uitvoering te brengen, en dat nog zoo gebrekkig mogelijk.
"De diamant.... maar dien heb ik niet!.... Ik heb hem nooit gehad!.... Dat zweer ik.... ja, dat zweer ik!" Hij zeide dat op zulk een toon van oprechtheid, dat Cyprianus zeer goed begreep, dat hij zijne eerlijkheid niet meer kon in twijfel trekken. Men weet het bovendien, het had hem steeds veel moeite gekost om Makatit voor den schuldige aan den gepleegden diefstal te houden.
Men zag er een wilden ezel die balkte, terwijl boven hem geheele troepen apen in de boomen dartelden en elkander nazaten als kwajongens. Cyprianus en zijne beide makkers hadden boven op een heuvel halt gemaakt, om dat voor hen zoo nieuwe tooneel op hun gemak te kunnen genieten.
Hij naderde Cyprianus, greep zijne hand met een kinderlijk en bevallig gebaar, en legde deze daarna op zijn gekroesd hoofd. "Hoe heet gij?" vroeg de jonge ingenieur, door dat dankbaarheidsbetoon getroffen, om wat te zeggen. De Kaffer, die bij toeval eenige woorden Engelsch verstond, antwoordde dadelijk: "Makatit." Zijn heldere en vertrouwvolle blik beviel Cyprianus.
Maar in hetzelfde oogenblik zag hij dien belangrijken haarstaart, dien Cyprianus nog steeds in de hand hield, en kreeg daardoor de overtuiging dat hetgeen wat hij boven alles gevreesd had, geschied was. "O, mijnheer!...." riep hij met een hartverscheurenden kreet uit. "Wat!..... Hebt gij.... gij mij mijn staart afgesneden?"
Zonder uw vriend Pharamond Barthès, dien de hemel zegene, zoudt...." Zij kon niet voortgaan; hare stem hokte; maar twee dikke tranen ontrolden aan hare schoone oogen en voltooiden haren gedachtengang, dien zij niet vermocht uit te spreken. Cyprianus was op zijne beurt ook zeer ontroerd.
Hij zou daarin even verscholen zijn als eene naald in een hooischelf. Cyprianus en de Chinees volgden, terwijl zij voortgaloppeerden, dien wedstrijd met de meeste belangstelling, hetgeen de lezer wel begrijpen zal. Zij waren eindelijk aan den voet van den heuvel aangekomen en renden nu door de vlakte, maar drie mijlen scheidden hen nog van den jager en van den gejaagde.
De koffiehuizen vulden zich tegen het vallen van den avond, en dan werden dezelfde gesprekken, dezelfde twistredenen als die, welke het etensuur verlevendigd hadden, vernomen, terwijl de bezoekers hun glas gin of brandy verorberden. Cyprianus had vroeg zijn bed opgezocht, dat onder eene tent in de nabijheid van het hotel gespreid was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek