Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Hij zwaaide met zijn dennemast ten antwoord, vervulde de geheele vallei met zijn enorm "Hallo!" riep zijn broeders toe "d'r is iets aan de hand," en ging met passen van vijf en twintig voet zijn vader tegemoet om te zien of er te helpen viel. Toevallig was ook juist op dezen tijd een jonge man, die geen reus was, bezig zijn hart te luchten over deze zonen van Cossar.
Buitengewone vereenigingen van menschen met profetische visies van aesthetische verschrikkingen wierpen zich in den strijd om het natuurschoon te bewaren van de plaats waar zij het groote huis wilden neerzetten, en van de vallei waar zij het waterreservoir wilden maken. Deze laatste groep van lieden waren wel de grootste ezels van het heele zoodje, vonden de jongens van Cossar.
"Er is geen tijd te verliezen," zei Cossar en riep luid "Flack!" terwijl hij vóórging. De geheele gewapende macht ging op de rattenholen toe, de man die weggeloopen was een beetje in de achterhoede. Zij gingen voorwaarts door allerlei soorten welig, overdreven-groot onkruid en liepen om het lichaam van de tweede gedoode rat heen.
"Die groote ratten zijn dol op paarden", herhaalde de kolentremmer telkens. Cossar keek het getwist een oogenblik aan. "Haal de spullen uit het wagentje", zeide hij, en een van zijne mannen, een lange, blonde, smerige werktuigkundige, gehoorzaamde. "Geef me dat jachtgeweer es an", zeide Cossar. Hij ging tusschen de voerlui staan. "Wij verlangen niet van jelui dat je rijden zult," zeide hij.
Bensington, met een geweer tusschen de knieën, naast Cossar zittend in de sjees, voelde een reeds lang in zich groeiende verbazing tot rijpheid komen. Al wat zij nu deden, was, zooals Cossar volhield, zonder twijfel het meest voor de hand liggende om te doen, maar ! In Engeland doet men zelden wat voor de hand ligt.
En uit dien diepen poel kwamen ook de muskieten, werkelijk vreesaanjagende muskieten, die alleen dit bewerkten, dat de zonen van Cossar, na een beetje gestoken te zijn, het niet langer konden uithouden, doch een maannacht uitkozen, toen wet en orde sliepen, en het water afleidden naar de rivier bij Brook.
Zij is mij zelfs niet sympathiek. Deze groote ruimte " "Die heb ik ontworpen," zei Cossar, met strak gezicht. "Maar nù?" "Ah, ik heb haar aan mijn jongens gegeven." Redwood kon den lossen zwaai van den arm dien hij niet zien kon, voelen. "Juist, zoo is het. Wij hebben onzen tijd uitgediend of tenminste bijn
Wie anders dan Cossar kon aan zoo iets gedacht hebben. De illusie van het wonderland bereikte zijn hoogtepunt, toen Cossar's twee breede vlakken schoenzool in het middelste hol verdwenen.
Hij en Cossar volgden een steil afgaanden weg die onder een boog van inelkaar sluitende machinerieën doorliep, en kwamen zoo in een groote diepe verschansing die dwars over den bodem der groeve liep. Deze verschansing, breed en ledig, en toch betrekkelijk smal, droeg er, met al het verdere om hem heen, toe bij om Redwood's gevoel van eigen kleinheid nog te verhoogen.
Een groep, door den krijg gehavende, reuzen-elzen werd plotseling zichtbaar met hunne grillige verkoolde takken, en werd weder verzwolgen door de duisternis... Redwood wendde zich weder naar de duidelijk-zichtbare gestalte van Cossar en drukte hem de hand: "Ze hebben me opgesloten en van alles totaal onwetend gehouden, twee volle dagen lang," zei hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek