Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ook hield hij den loop van zijn geweer recht voor zich uit, terwijl hij daar door het plekken-werpende maanlicht holde. De man die weggeloopen was, kwam hen in vollen ren tegen hij had zijn geweer laten vallen. "Hallo," zei Cossar, en ving hem op in zijn armen. "Wat heeft dit te beduiden?" "Ze kwamen er allemaal samen uit," zei de man. "De ratten?" "Ja, zes waren 't er." "Waar is Flack?"
De heuvelhelling boven het donkere naald-kantwerk van de schaduwen der pijnboomen was helder als het daglicht en kleurloos als sneeuw. Het verstijvende cement in de holen glom zoo waar. Cossar's losse gestalte kwam op hen toe. "Klaar hoor" zei Cossar. "Pang pang!" Een schot van dicht bij het huis en toen stilte. "Wat is d
Vraiselijke gebeurtenis ratte, opgevreite door reusachtige ratte " Cossar, de welbekende civiel-ingenieur, vond hen beiden staan in de groote deur der bovenwoningen, terwijl Redwood de nog vochtige, rose courant op armslengte hield en Bensington op de teenen stond, over zijn arm heen lezend.
Cossar zag nu zijn onduidelijk gebaar naar de dingen om hen heen. "Dit alles is de Jeugd." Cossar gaf geen antwoord, en zijn onregelmatige schreden gingen voort. "Maar ònze jeugd is het niet, Cossar. Zij hebben alles overgenomen. Zij vangen nu aan met eigen aandoeningen, eigen ondervinding en eigen levenswijze. Wij hebben een nieuwe wereld gemaakt, die de onze niet meer is.
Zij sleepten de doode rat door de heg, zóó dat zij van uit de vensters van het huis goed te zien was, en bemerkten toevallig een kolonie reuzen-oorwormen in de greppel. Deze dieren gingen haastig uit elkaar, doch Cossar stak zijn ontzettende ledematen uit en slaagde er in, er verscheidene te dooden met zijn laarzen en geweer-kolf.
Het geheele voorval was in nevelachtige schaduwen gehuld; alle drie vechtende monsters werden nog grooter en onwerkelijker gemaakt door de bedriegelijke helderheid van het licht. Nu eens was Cossar kolossaal, dan weder onzichtbaar. De ratten schoten voor zijn oog heen met plotselinge onverwachte sprongen, of renden met zulk een snelle beweging der pooten, dat zij op raderen leken te gaan.
Zij waren nu wel gedwongen langzaam voort te gaan. Redwood voelde zich gedrongen te spreken. "Dit alles is heel vreemd om te zien," zei hij. "Groot," zei Cossar. "Vreemd. En het is vréémd dat het mij vreemd toeschijnt mij, die, tot op zekere hoogte, de schepper van dit alles ben. Het is "
En de kinderen van Cossar lieten het groote huis onvoltooid, niet veel meer dan een gat voor de fundamenten en het begin van een muur, en gingen bedrukt terug naar hun groote omheinde plaats.
Zij waren uitgespreid tot een lijn, waarbij elke man dicht bij zijn buurman liep; allen liepen met hun geweer recht voor zich uit en gluurden om zich heen in het heldere maanlicht, of ze niet een ineengedoken, onheilspellende gestalte zagen. Zij vonden zeer spoedig het geweer van den man die weggeloopen was. "Flack!" riep Cossar. "Flack!"
Hij had er deze kleine aarde mee rond willen rennen; met dit doel had hij het ding gemaakt, toen hij nog niet veel meer dan een droomerige jongen was. Nu had de roest in de spaken gevreten, die rood waren als wonden, overal waar het nikkel eraf geraakt was. "Je moet er eerst een weg voor maken, zoontje," had Cossar gezegd, "voor je dat kunt doen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek