United States or Côte d'Ivoire ? Vote for the TOP Country of the Week !


Bovendien, hier lachte de geleerde heer allerminzaamst tegen den artist u heeft de photo en die kèn niet jokken ik maek u wel m'n compliment 'k ben blij, dèt 'k uw chef-d'oeuvre gezien heb en kennis met u maekte.... Dank u!

Hij bevond er zich wel bij, had schik in alles, maakte Trijntje nu zijn compliment over haar zilver, dat als spiegelglas blonk, bewonderde het fijn damasten tafellaken, dat den slag van Praag voorstelde en dat zeker al in menige aanzienlijke familie dienst had gedaan eer het in de linnenkast van het dorpslogement was terechtgekomen.

Het eenig compliment dat hij haar maakte was zijn aandachtig luisteren; en zij voelde bij die gelegenheid een eerbied voor hem, waarop de anderen waarlijk alle aanspraak hadden verloren, door dat zonder eenige schaamte aan den dag leggen van hun gebrek aan smaak.

De verdediger stond op, begon met mijnheer den advocaat generaal wegens diens uitmuntende rede een compliment te maken, vervolgens repliceerde hij zoo goed hij kon, doch zwak, wijl toch de grond blijkbaar onder zijn voeten was weggenomen. Het oogenblik, waarop de debatten zouden worden gesloten, was gekomen.

Dus die twee zullen, als alles wel loopt, aanstaande Mei een paar worden. Darmold is nu nog met haar naar Italië, en zal binnen zes weken over Zwitserland terugkeeren. Misschien ontmoeten de Heeren hem nog wel; doet hem in dat geval mijn compliment, en in het bijzonder ook aan het lieve Emmaatje. Goeden nacht, Mijnheeren! Goede reis en gezondheid!"

Laurie had al menig compliment gekregen in zijn leven, maar nooit een, dat zoo naar zijn genoegen was, zooals hij met daden toonde, hoewel hij om den bizonderen smaak van zijn vrouw lachte, terwijl ze langzaam vervolgde: "Mag ik je eens iets vragen, man?" "Natuurlijk wel." "Zou je het naar vinden, als Jo met mijnheer Bhaer trouwde?" "O, zit daar de knoop?

Wel was, toen Hooft der beide republieken zijn fijn compliment maakte, de kloeke kracht van den Leeuw met het boek aanmerkelijk gebroken, en was de tijd niet meer verre, waarop hij zijn langen doodslaap zou gaan slapen: maar toch, in die dagen speelde nog om het hoofd der venetiaansche republiek de naglans van een grootsch, een schitterend verleden; en de roem van weergaloos vernuft mocht haar ook toen nog niet worden betwist.

"Maar wat zal men zeggen, mijnheer! zij bezit een wonderbaar sterke geestkracht. 't Is geen vrouw, 't is een os." Vrouw Jondrette, door dit compliment gestreeld, hernam met de liefelijkheid van een gevleid monster: "Ge zijt steeds al te goed voor mij, Jondrette!" "Jondrette," zei de heer Leblanc, "ik meende dat uw naam Fabantou was?" "Fabantou, genaamd Jondrette!" hernam de man schielijk.

Eigenlijk had Claudine er geen lust in, en zij had nog allerlei kleinigheden te doen en te beschikken eer zij haar vader gerust en tevreden aan zich zelven kon overlaten; maar het was geen banaal compliment toen zij zeide, dat zij ongaarne iets weigerde en haar eigen gemak en genoegen meestal aan dat van anderen onderschikte.

"Dat's iets anders!" antwoordde hij alweer, want dat gezegde was waarschijnlijk in die dagen op de conrectorschool onder de beschaafde vertalers van Livius en Virgilius aan de orde, en zich omdraaiende: "Compliment aan den dokter." Hij maakte zich gereed fluitende het tooneel te verlaten. Op dit oogenblik kwam Willem, "die met zulk soort van knapen niet mocht omgaan", op.