Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
...als onze Fem dat gewild had of liever, als haar moeder 't gewild had toen Femke nog 'n kind was dan hadden we daarmee heel vroeg moeten beginnen. Maar nicht Claus zou haar zeker niet uit 'r handen hebben gegeven. Ze had er te veel hart toe. En nu heeft Femke te veel hart, om te betreuren dat ze maar 'n bleekmeisjen is.
Eindelyk: Wèl, dat is heel goed van je! Dan moet je ... Maar, pater, riep Vrouw Claus, 't kind is niet van de kerk! Ben je wèl, jongen, of heb ik 't mis? Ja, juffrouw, ik ben wèl van de kerk, en al aangenomen ook, maar ... Nu ja, aangenomen, maar ... Op de Noordermarkt, juffrouw! Juist, maar zie je, in die kerk ...
Ziehier wat-i zei, de leugenaar, de gauwdief, de huichelende booswicht ... het menschje: Hé, 't is waar ook, Vrouw Claus, ik zou waarlyk haast vergeten hebben te vragen waar toch uw dochter Femke is? Fem? Wèl, die is by 'n nicht van ons, die 'n meid ziek heeft, want ... we zyn van heel goeie familie, jonge-heer! Fem is by de kinderen van onze nicht.
Ze bloosde, en was verstoord op haar moeder, en borg Ophelia in 'n verscholen hoekje. Vrouw Claus en pater Jansen hebben de nieuwe uitgaaf van de bloemengodin nooit weergezien. "O, Femken, ik zal het doen!" had Wouter gezegd. Er begon waarlyk kans te bestaan dat-i wat vlugger leerde, nu Pennewips schoolkennis voortaan de livrei dragen zou van Femkes invloed.
In-plaats van de gulle ontvangst die hem was te-beurt gevallen by Vrouw Claus, voelde hy zich geplaagd door 'n onbevredigden eetlust die hand-over-hand toenam.
Dit prinsesje voelt zich in de stijve, gladde, vorstelijke omgeving niet bevredigd: zij zoekt in den degelijken eenvoud van vrouw Claus en in de ruwheid van 't volksleven de ware menschelijkheid.
Erica waant in de ruwheid van het volksleven, in den degelijken eenvoud van Vrouw Claus de ware menschelijkheid te hebben gevonden. En onbewust spreekt ze waarheid, als ze bij vergissing in de donkere kroeg Wouter Mein Bruder noemt: want als zusterzielen zoeken beiden naar poëzie en ware menschelijkheid in de sfeer tegengesteld aan de eigene.
Daar zou 'n boteram voor je staan, en die zou je eten, zei ze, als je... wakker was. Ja, zeker! Die zou ik eten... Als je wakker was! Nog altyd trachtte zy den boteram te zien te krygen. Wouter maakte 'n eind aan haar onderzoek, door de verzekering dat-i de bedoeling van Vrouw Claus volkomen begrepen, en zich reeds dien-overeenkomstig gedragen had. Ze hurkte weer neder. Als je wakker was, zei ze.
Ze hield het mutsjen op haar rug, als om te betuigen dat ze 't niet zou afgeven voor ze dat sabeltje zag. Wouter wist niet wat-i zeggen zou, en begon weer te twyfelen aan z'n verstand. Na eenig zwygen: Wie bèn je? En wie ben jy dan, jongeheer? Ben jy 't matroossie die van 't paard is gevallen? Je ziet er niet uit als 'n matroos, en ik geef je de muts niet! Vrouw Claus zou me...
Herman heeft het ook eens gedaan, want, nicht, de jongens zyn zoo! Dus: Sietske was dáár! En... Vrouw Claus was haar nicht, en heette ook Sietske! En... 't meisje dat op de tafel stond... Och, op-eens voelde Wouter zich weer minder gelukkig! Hy kon maar in 't geheel niet wys-worden, noch uit het gebeurde, noch uit z'n aandoeningen. Lichamelyk gevoelde hy zich welvarender dan ooit...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek