Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
... ik zal je boeltje wel heel maken! Dat kan ik ook nog wel! Goddank! Beste lieve heerlyke Vrouw Claus! Doe het, doe het, doe het, en laat Femke waar ze-n-is! Maar... wáár zou ze zyn? Zoo dacht Wouter.
Wel, ze had me geroepen, om met 'r meetegaan om in de Halsteeg 't mussie voor je te koopen, omdat je naakt was. 'n Mussie van fyn laken, en 'n rand van allerlei kleur, en 'n kwast van bonte wol. De Stoereman droeg nooit anders, want zie je, eigenlyk was-i 'n prins, en heette Erik. En wat zei Vrouw Claus? Dat ik je 't mussie geven zou, maar niet binnen gaan, omdat je heelemaal naakt was.
De beurt om verlegen te worden, was aan Vrouw Claus. Ze antwoordde met 'n zonderling gerekt "ja" dat heel best kon gelden voor 'n ontkenning. Nu ja, Fem is wel hier, maar... toch, neen, ze is hier eigenlyk niet. Je moet denken, ze is dikwyls uit, en by m'n nicht op den Kolveniersburgwal ook, en ze brengt waschgoed weg... och, ze heeft allerlei te doen, en weetje wat jy doet, jongen?
Wouter deed wat ze gelastte, en voelde 'n onbeschryfelyke gewaarwording van welbehagelykheid. Z'n lichamelyke aandoening steeg tot verrukking, toen z'n voedster de dekens naast hem "instoppende" de heerlyke woorden uitte: Ja, slaap maar, arm kind. Je ligt daar goed... dat is 't bedje van onze Fem, weetje! Op Femke's bed! Wèl mocht Vrouw Claus zeggen dat dit hem goed zou doen!
Ze trad haar kamer weer in, en Wouter hoorde haar zeggen: "dat is nou 't jongetje van 't paard, weetje?" Hierop volgde iets als teruggehouden lachen en daarop 'n doodelyke stilte. Wouter wist alweer niet hoe hy 't had. Na eenig wachten waagde hy 't even in de kamer te gluren, waaruit men hem zoo geheimzinnig had toegeroepen. Vrouw Claus, dacht-i, zou nu toch wel met haar toilet gereed zyn.
Hoe drommel kon-i voorbereid wezen op zoo'n militaire ontvangst? Gelukkig dat zich hierop Vrouw Claus vertoonde, die hem wat burgerlyker toesprak. Zoo, jongeheer, ben jy daar? Heel goed! Waarom bleef je zoo lang weg? Onze Fem heeft wel honderdmaal naar je gevraagd. Ga zitten... ik kleed me, zooals je ziet, en kom terstond weer by je.
Wees gerust, juffrouw! Ik zal... En dat je hem eens terdeeg vermaant om wat meer voor zichzelf te zorgen... Zeker, juffrouw. ... want, zieje, de man is zoo arm als Job, en dat gáát zoo niet! Ik hoor nu dat er 'n dame in de stad gekomen is, heel uit Denemarken of Hamburg of zoo wat, en die zou hem bystaan... Ah! ... zoo, weet je 'r van? Nou, des-te-beter! Ik hoorde 't van Femke Claus... Ah!
Straks by 't ontwaken, zoud-i heel op z'n gemak aan Femke denken. Zoo had hy zich voorgenomen toen-i Vrouw Claus hoorde wegsluipen tot halfweg de deur. Voor ze die geheel bereikt had, nam hy niets meer waar, zelfs z'n droomen niet. Wel beschouwd, hy had tot-nog-toe niet te klagen over Fancy's leiding, al koos ze vreemde middelen om hem optevoeden tot mensch...
Hy wist waarlyk niet of-i het ding in de breedte of in de dikte moest ontleden, maar de richting van de kaas wees hem welwillend den weg. Ronduit gezegd ... O, realistische Fancy? ... ronduit gezegd, vrouw Claus beviel hem byzonder! En pater Jansen ook, schoon deze zich heel anders vertoonde dan Wouter verwacht had.
Het kamertje was overigens gemeubeld met vier matte-stoelen, waarvan een voor 't bed stond, met z'n kleêren, netjes gerangschikt en blykbaar gereinigd, er op. Zelfs z'n ryglaarsjes waren gepoetst. Die goede Vrouw Claus! In 't midden van de kamer zag hy 'n vierkante tafel, waarin 'n lade die openstond. Het ding kon niet anders, omdat het gaapte door overlading.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek