Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Dat de bewerker van den Willem van Oringen door MAERLANT: "Claes ver Brechten zone" wordt genoemd, geeft ons daarvan geen voorbeeld, want ver wordt in de 13de eeuw reeds van burgervrouwen gebezigd .
De schuiten werden langs een in het ijs gegraven of in de sneeuw gedolven pad naar het strand gesleept, en den 13den Juni in zee gelaten. Nu, "sich aen Godts genade overgevende", verlieten de pelgrims het onherbergzame strand, waar zij langer dan zes maanden hadden vertoefd. Er waren twee zieken onder de bemanning: Barentsz zelf en zekere Claes Andriesz; in iedere boot werd er een opgenomen.
"Nieuwe rebellie!" riep meester Claes Gerritsz: "hei ho! wakkere poorters! laat den gevangene niet ontsnappen." "Gij zult mij toch niet willen houden," riep Feiko, die niets in de wereld boven een Frieschen edelman stelde, "tegen den wil van Jonker Seerp Van Adeelen?" "Stil Feiko!" zeide deze: "vertel mij wat de reden van dit rumoer is."
Meester Claes Gerritsz beet zich op de lippen, weinig over deze bevestiging zijner woorden tevreden, daar volgens haar de eer, welke hij zich aanmatigde, niet hem, maar den Wapenkoning gegeven werd. "'t Is waar," hernam hij, "de oude man heeft zich veel moeite gegeven; maar hij krijgt toch ook zijn jaren, en zoo hij minder vlug wordt, hij wordt er des te koppiger om.
Dat het wonen aan de Rottemonden niet altijd gezond was, leert ons de rheumatische Claes die Pijnlike, die bij onzen eersten esculaap, Claes die Condighe, genezing ging zoeken. Veel handel en scheepvaart kan er nog niet geweest zijn, daarvoor was Rotterdam nog te jong en lag het ook niet gunstig genoeg. Van overzeeschen handel was natuurlijk nog geen sprake, de binnenlandsche was pas in opkomst.
De portretten, waar het feitelijk om te doen was, worden daardoor min of meer op den achtergrond gedrongen; het stuk krijgt den schijn van gemaakt te zijn met een ander doel, dan om die portretten te geven. We zouden haast kunnen denken, dat de schilder wilde laten zien, op welke wijze dokter Claes Pieterszoon Tulp les gaf in de ontleedkunde.
"Des te eerder," zeide Claes Gerritsz, "dewijl gij het harnas zelf vervaardigd hebt, en dus best in staat zijt, de plaatsen te kennen, waar de minst deugdzame spijkers zitten." "Oho," zeide de smid: "zoo Melis Courtz uit den Anegang den kolder gemaakt had, nam ik aan er schub voor schub uit te slaan; maar ik zet het den besten, eenige fout in een harnas te vinden, dat uit mijne smidse komt."
Wie weet, waarheen hij gevoerd is?" »Hem redden?" vroeg Claes Kees Symensen, »hoe zouden wij dat moeten doen, Marten? Wij weten niet eens, waar hij zich bevindt..." »En zou hij nog wel in leven zijn? Ik betwijfel het," sprak Jan Dieuwers zacht. »Voor een Vrijbuiter heeft de Spanjaard geen genade, en stellig niet voor 't Oude Hoen!"
Eene verschillende wijze van zien, welke niet belet, dat Piet, die, na een jaar twee, drie sloovens, zijne eigen zaken dacht te beginnen, zijn leven lang achter den lessenaar van zijn' patroon blijft zitten, terwijl Claes, die al overtevreden zou zijn geweest, zoo het hem vergund ware geworden voort te blijven kruipen, vliegt, vliegt, wat benje me!
De schuit van Marten loopt zoo licht, als ik er geen tweede ken, en is dus uitstekend voor ons geschikt." Jan Slob droeg met een anderen vrijbuiter de tobben naar het schuitje, en zei lachend: »Zie zoo, de paling kan er in. Als de Overste zijn tanden maar niet stuk bijt op de graten. Komaan, Claes, rol je op!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek