Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Maar Benjamin ging terug naar den vader en Jacob kwam in Egypte en ging samen wonen met Jozef ... Het kind hief zijn nat gezicht van haren schouder op en zag haar lang aan. Was het heusch zoo? Of zegt u maar wat ... Neen heusch, mijn lieveling. O toe, huil nu niet meer ... Christie bedaarde, maar was blijkbaar teleurgesteld.
Maar hij besloot, dat het misschien niets bizonders was of dat zij bleek schéen in de melkblankheid dier zacht-witte stof, als zijdige wol, zooals haar middel nog tengerder was in het getrek der écharpe om hare leest, met eene lange, witte franje, die voor hare voeten viel. Zij zat alleen met Christie, op zijn bankje, zijn hoofdje in haar japon, een prentenboek op zijne knietjes.
Toen wist zij het, den volgenden dag, toen zij alleen zat en nadacht, dat de sfeer van het geluk, van het hoogste en lichtste, niet betreden, mag worden, dat ze slechts tot ons stralen mag als eene zon en dat wij er niet in mogen gaan, in hare heilige zonnekern. Zij hadden dat gedaan ... Lusteloos zat zij; de kinderen waren bij haar, Christie hing en zag bleek.
Amélie beefde van zenuwachtigheid. O, die jongen! siste zij trillend. Die Jules, die Jules ... Het is niets! verontschuldigde Cecile zacht. Hij is wat prikkelbaar ... Zij was een beetje bleek geworden en zag naar hare jongens, naar Dolf en Christie, die, ontsteld, met open monden van verbazing, hadden opgekeken. Is Jules stout, mama? vroeg Christie.
Toen ging zij naar het kind, nam het in hare armen en bracht het tot hem: Christie omhels hem en geef hem een zoen. Hij nam het kind van haar over en het kuste hem op zijn voorhoofd, en sloeg de armpjes om zijn hals. Le petit Jésus! fluisterde hij. Zij bleven toen lang met elkander praten en er kwam niemand, die hen stoorde. Het kind was weêr gaan zitten bij het raam.
Het was na den eten; zij zat met Dolf en Christie op de chaise-longue, in haar kleinen salon, de jongens elk in een arm genesteld; zij, in het midden tusschen hen in, jong als eene oudere zuster. Zacht gedempt vertelde hare stem: Toen zei Juda: o, heer, laat mij in de plaats van Benjamin bij u blijven als slaaf!
De jongen was op een voetenbank gaan zitten, bij Cecile: Mama, laat mijn muziek toch liggen. Amélie zette zich bij Cecile. Is Christie beter? Hij is vandaag wat opgewekter. Gelukkig maar ... Kende je Quaerts niet? Neen. Niet? Hé! Hij komt dikwijls hier. Cecile zag door de open schuifdeuren naar de speeltafel. Twee bougies brandden er.
U verwent hem te veel. Zij lachte weêr. Paedagoog! schertste zij. Waarom verwen ik hem? Ik vind hem altijd in uw rokken. Hij moest maar eens met me meêkomen: ik zoû hem gymnastiek laten doen. Jules paardrijden, en Christie gymnastiek! lachte zij door. Ja ... sport, u weet het! schertste hij terug met een blik van beteekenis.
Zij ontstelde zeer; zelve in vuur om haar verhaal, was haar de spanning van Christie niet opgevallen en zij hoorde hem nu in zulk eene hevige kindersmart tegen haar aan weenen, dat zij geen woord vond om hem te stillen, te troosten, te zeggen, dat het goed afliep. Maar Christie, huil dan toch niet! Het loopt goed af ... En Benjamin dan, Benjamin!
Zij sprak met hare stem van zachten klank, een beetje dof en gedempt, als een overwaasd fluisteren; zij sprak hem nog eens over Christie, over zijn petekind, Dolf, vroeg toen naar hare zuster, Amélie. We maken het goed, dank je; je mag wel eens naar ons vragen, we zien je bijna nooit, antwoordde hij. Ik ga zoo weinig uit, verontschuldigde zij zich.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek