Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"Zeker, zeker, dat is volkomen waar," zei Gerards ernstig, dof. "Ik wist dat je 't met me eens was, Hary. Daarom zei ik 't ook niet. Maar er zijn er toch, die zich gouden bergen voorstellen, ook van die boring nu weer in Brunssum. Doch wacht maar. Ge beleeft dat nog, en ik ook, als ik ten minste tijd van leven heb. Ik zeg maar, zie-je, dat het jammer is voor ons landje."
Het kwam haar zoo voor, alsof ze nu "meneer" moest zeggen; hij lichtte zijn pet en zei: "hoe gaat het?" met een vriendelijk, open gelaat. "Weer eens te Brunssum?" zei zij er over heen. "Ja; weer eens wat uitrusten voor een paar weken. Alles wel?" "Och ja: op 't oude! Daar verandert, God-dank, niet veel hier in Merkelbeek. 't Blijft alles zooals 't altijd geweest is." "Dat is maar 't best.
"Kom, knipoogt hij; ik toch niet, wel? Even maar." En Anneke liet het pinksterbruidje zien. "Ben je gek, An!" vlogen de anderen op en sloegen haar op den arm, dat hare vingers den sluier lieten glippen. "Zeg, sprong Willem op, tegen de eene die 't vinnigst was: laat jij dat meisje wel met rust, of 't gaat je niet goed." Maar die: "Wat jij, bezembinder van Brunssum!
"Nu worden we opeens allemaal rijk, schimpte Hary. Alle boeren mijnwerkers, en alle mijnwerkers goudrapers. En na tien jaar eten we rijstebrei van zilveren schotels." "Als de engeltjes in den hemel," lachte Lize. "Een ongeluk voor Brunssum, schudde Jansen het hoofd. Je zult eens zien! Kijk eens naar Heerlen. Kan daar nog een vrouwspersoon veilig over straat gaan 's avonds?"
"Is Hary van den meester van Brunssum er niet vandaag?" vroeg ze Betje. "Wat zou dat?" zei Willem geërgerd. "Nou" sarde ze een beetje en trok hare lip op "wat dat zou?".... Hij zag haar aan. Zij was bleek. Dan nam hij zijn glas op, dronk het leeg en begon opnieuw te praten in 't gezelschap. Anna zat dof voor zich heen te staren. Was ik maar liever thuis gebleven, dacht ze.
En met den avond viel, na haar heengaan, weer 't gewone zwijgen over de heide saam. Hary Gerards zou onderwijzer worden. Zijn vader was te Brunssum hoofd der school. Van hem had hij zijn studielust en zijn werkkracht. Doch er was eene schoonheidsliefde in hem geboren, die hij van niemand had geërfd. Hij wist dat de velden schoon waren in hun bloei en in hun rijpte. Hij hield van zijn dorp.
Het was kermis te Merkelbeek. 's Middags trok de schutterij op. De fanfare van Brunssum was daarbij uitgenoodigd. Spelende kwam zij 't dorp binnentrekken. In "de Kroon" vergaderden blazers en schutters. Dan zette de stoet zich in beweging. Voorop de muziek; de banier van rood fluweel met goud bestikt, opende de rij; de blazers stapten op de maat van hun marsch, en bliezen hunne roode wangen bol.
Maar de moeder, kort en scherp: "je moet de menschen op straat netjes goedendag zeggen en niet staan met den mond vol tanden; dan ben je een stout kind." Verder gingen ze zwijgend voort. "Waar gaan we naar toe, moeder?" vroeg Anneke, eene lange poos later. "Wij gaan naar Brunssum.
De pastoor van Brunssum was een boerenzoon. Hij hield van 't land dat hem getogen had en van den stand waaruit hij was gegroeid.
En was 't ook zóó maar in Brunssum. Nu zijn ze me dáár, zoo-waar, ook al aan 't boren." "Op de hei!" "Op de hei, ja, 't fijnste dat we hadden...." "Wij gaan samen eens gauw even naar Brunssum toe," zei vrouw Jansen, Anneke bij de hand nemend. "Ga binnen en rust wat. Jansen is er." "Dadelijk, dan kom ik. Ik moet eerst even hier binnengaan, in de kerk van de paters.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek